Publication: Sürdürülebilir kentsel korumanın mimarlık pratikleri perspektifinden değerlendirilmesi: rami kışlası örneği
Abstract
Bu çalışmada içkin olan amaç, işlevini yitiren tarihi yapılar için düşünülen yeniden işlevlendirme uygulamalarının gerekliliğini ve bu uygulamalardaki yöntemleri değerlendirmektir. Salt bir koruma anlayışından ziyade, kullanıcı-mekân ilişkisinin verimli olduğu; fiziksel, çevresel, ekonomik ve kültürel sürdürülebilirliği gözlemleyebildiğimiz uygulamalar mümkündür. Tezin özgünlüğü, bu meselelerin, mimari restorasyon alanında çalışmış ve/veya çalışmakta olan mimarlarla tartışılmış olması ve Rami Kışlası özelinde değerlendirilmesidir. Hızlı kentleşme baskısı, izini şehirlerin tüm unsurları üzerinde gösterdiği gibi kültürel miras üzerinde de göstermiştir. Bu baskı şehirlerin kimlik unsurlarını etkilediği gibi onları fiziksel olarak da yok etme tehlikesiyle karşı karşıya bırakır. Bu sebeple son yıllarda, kültürel mirası koruma ve yaşatma konusunda çalışmalar küresel ölçekte artmıştır. Zamanın ve yaşam koşullarının değişmesi, mekânın yeniden üretimi, teknolojinin ilerlemesi insan-çevre ilişkilerini de yeniden gözden geçirmeyi gerektirir. Bazı yapılar eski işlevleriyle artık rağbet görmeyebilir ya da yapının kendi işleviyle kullanımını sağlayan yaşam koşulları veya soyut kültür ögeleri ortadan kalkmış olabilir. Eskiden konut olarak kullanılan mekânların günümüzde sanat atölyesi olması, hamamların müzeye dönüşmesi, askeri yapıların eğitim alanında kullanılması buna örnektir. Kentlerin ve toplumların yeni ihtiyaçları ve kaynakların sınırlılığı mimaride “yeniden kullanım”ı gerektirmiştir. Çünkü ne doğal kaynaklar sınırsızdır ne de sürekli inşa faaliyeti ekolojiktir. Bir zamanlar ihtiyaca cevap veren yapıların zamanla işlevini yitirmesi yeniden kullanım-koruma meselelerini gündeme getirmiştir. Yapının kültürel miras ögesi olması ise koruma, sürdürülebilirlik, kullanıcı-mekân ilişkisi ve ekonomik kalkınma dengelerini yeniden gözden geçirmeyi gerektirir. Kültürel mirası en iyi sürdürme yöntemi onu koruma ve yeniden kullanmadır. Kışlalar inşa edildiği dönemde, her ne kadar ihtiyaca cevap veren mekânlar olsa da 20. yüzyıl sonlarına doğru bu yapılara ihtiyaç kalmadığı görülmüştür. İşlevini yitiren bu yapılara zamanla yeni fonksiyonlar yüklenmiştir. Rami Kışlası da onlardan biridir. Bir zamanlar modern kışla kompleksi işleviyle kullanılan bu yapı artık kütüphane olarak kentliye hizmet verecektir. Çalışmada, Rami Kışlası’nın yeniden işlevlendirilmesinin kentsel koruma ve sürdürülebilirlik bağlamında mimarlık pratikleriyle değerlendirilmesi amaçlanır.Araştırma, Rami Kışlası’nın kütüphaneye dönüştürülmesini kentsel koruma ve sürdürülebilirlik bağlamlarında ele alacaktır. Bu nedenle önce sürdürülebilirlik, süreklilik, koruma, kültürel miras ve yeniden işlevlendirme kavramlarıyla bir çerçeve oluşturulmuştur. Daha sonra olayın incelendiği yapı olan Rami Kışlası’nı daha yakından tanımak için ayrı bir bölüm oluşturulmuştur. Bu bölümde kışlanın inşa edildiği tarihten günümüze dek geçirdiği süreçler kronolojik olarak ele alınmıştır. Eski haritalardan, fotoğraflardan, gazete küpürlerinden ve dijital haberlerden yararlanılmıştır. Çalışmanın mimarlık pratiklerinde nereye oturduğunu görebilmek ve Rami Kışlası’na verilen yeni işlevi değerlendirmek için mülakatlar yapılmıştır. Yapılan mülakatlarda vurgulanan kavramların ve savunulan düşüncelerin literatürde karşılık bulduğu görülmüştür. Rami Kışlası’nın yeniden işlevlendirilmesinin kentsel koruma ve sürdürülebilirlik bağlamlarında ele alındığı bu araştırmada, nitel görüşme bulguları ve veri analiziyle bütüncül ve kapsamlı bir sonuç hedeflenmiştir.
The inherent purpose of the study is to evaluate the necessity of re-functioning applications for historical buildings that have lost their function and the methods in these applications. Rather than a mere conservation approach, the user-space relationship is efficient; applications where we can observe physical, environmental, economic and cultural sustainability are possible. The originality of the thesis is that these issues have been discussed with architects who have worked and/ or are working in the field of architectural restoration and are evaluated in the case of Rami Barracks. The pressure of rapid urbanization has shown its traces on cultural heritage as well as on all elements of cities. This pressure not only affects the identity elements of cities, but also puts them in danger of destroying them physically. For this reason in recent years, studies on the protection and preservation of cultural heritage have increased on a gobal scale. The change of time and living conditions, the reproduction of space and the advancement of technology require reconsidering human-environment relations. Some buildings may no longer be in demand with their former functions or the living conditions or abstract cultural elements that enable the building to be used with its own function may have disappeared. Examples of this are that were used as residences in the past are now art workshop, the baths are turned into museums, and military buildings are used in the field of education. The new needs of cities and societies and the limitations of resources necessitated “reuse” in architecture. Because natural resources are neither unlimited nor continuous construction activity is ecological.
The inherent purpose of the study is to evaluate the necessity of re-functioning applications for historical buildings that have lost their function and the methods in these applications. Rather than a mere conservation approach, the user-space relationship is efficient; applications where we can observe physical, environmental, economic and cultural sustainability are possible. The originality of the thesis is that these issues have been discussed with architects who have worked and/ or are working in the field of architectural restoration and are evaluated in the case of Rami Barracks. The pressure of rapid urbanization has shown its traces on cultural heritage as well as on all elements of cities. This pressure not only affects the identity elements of cities, but also puts them in danger of destroying them physically. For this reason in recent years, studies on the protection and preservation of cultural heritage have increased on a gobal scale. The change of time and living conditions, the reproduction of space and the advancement of technology require reconsidering human-environment relations. Some buildings may no longer be in demand with their former functions or the living conditions or abstract cultural elements that enable the building to be used with its own function may have disappeared. Examples of this are that were used as residences in the past are now art workshop, the baths are turned into museums, and military buildings are used in the field of education. The new needs of cities and societies and the limitations of resources necessitated “reuse” in architecture. Because natural resources are neither unlimited nor continuous construction activity is ecological.
Description
Keywords
Rami Barrack, Sustainability, Sustainable Development, Functional Change, Cultural Heritage, Rami Kışlası, Sürdürülebilirlik, Sürdürülebilir Kalkınma, İşlev Değişikliği, Kültürel Miras