Sak, YıldırayGümüşlü, Gülce2021-09-092021-09-092009https://katalog.marmara.edu.tr/veriler/yordambt/cokluortam/B/C/B/B/C/T0065825.pdfhttp://hdl.handle.net/11424/193201ÖZETAvrupa Birliği hukuku düzeni kavramı, genel anlamındaki devlet kavramından ve uluslararası kurum anlayışından farklılık göstermektedir. Avrupa Birliği, kuruluş andlaşmalarıyla ve Avrupa Birliği Adalet Divanı kararlarıyla uluslararası alana yeni bir anlayış getirmektedir. Avrupa Birliği’nin ulus üstü ve üstün olma karakteri, Üye Devlet hukuk düzenlerinde Avrupa Birliği kurumlarının tasarruflarının doğrudan uygulanması ile münhasır yetki ve yetkinin en uygun seviyede kullanımı (subsidiarity) ilkeleri, Avrupa Birliği’nin anayasal hukuk düzenini göstermektedir. Avrupa Birliği hukuk düzeni, uluslararası kurumların hukuk düzenlerinden farklı olarak, sadece Üye Devletler için değil bireylerine de haklar yaratıp sorumluluklar yüklemektedir. Adalet Divanı, AB hukuk düzeninin, Üye Devletler hukuk düzenlerinden üstün olduğunu kararlarıyla dile getirmiş ve yerleşik içtihadı ile bu ilkeyi topluluk hukukunun temel ilkeleri arasına almıştır. Böylece Divan, gerek Üye Devletlerin ve gerekse AB kurumlarının AB hukuk düzenine aykırı işlem ve eylemleri üzerinde yargı denetimini yaparak gerekli yaptırımları uygulamaktadır.Üye Devletlerin ulusal egemenliğine ters düşen bu durum, Üye Devletlerin üst mahkemeleri önünde birçok defa tartışılmıştır. Her ne kadar Adalet Divanı bu konuda son sözü söylese de ulusal hukuk, Birlik hukuk hükümlerine aykırı olduğu durumlarda hangi hukuk düzeninin uygulanacağı konusunda Divan kararları ile Üye Devletlerin üst mahkemelerinin verdiği kararlar arasında çelişki olduğu gözlenmektedir. Tezimde, Adalet Divanı kararları ışığı altında AB hukuk düzeninin anayasallaşması ve Üye Devletlerin anayasallaşma sürecine reaksiyonları üzerine detaylı analiz yapmaya çalıştım. ABSTRACTEuropean Union law order departs from both the understanding of general meaning of a state and the meaning of international organization. The European Union brought a new concept to the international order through its sui generis character. This has realized by the founding treaties and decisions of the European Court of Justice. Supranational character of the EU, supremacy and direct effect on the one hand, the principle of exclusive competence and subsidiarity on the other give the EU nature of constitutional order. European Union law order creates rights and impose obligation not just only to its Member States and also to individuals differently from an international organization’s law order. The ECJ created the supremacy of EU law over Member States’ laws. The EU law order has its judicial mechanism to impose sanctions on all Member States and the EU’s institutions.This circumstance conflicting to the national sovereignty of Member States has been disputed before constitutional courts of Member States. It has been observed that there existed a confliction between the ECJ’s decisions and decisions of the constitutional courts of Member States on the issue of which laws should be implemented in the event of a contrary between the Union law provisions and national law provisions. In this thesis, I try to make a detail analysis on the constitutionalization of the EU legal order in the light of the European Court of Justice’s case law and on the reactions of Member States composing of the EU to the process of this constitutionalization.VI,143y.enginfo:eu-repo/semantics/openAccessAvrupa Birliği HukukuHukukmasterThesis