Person: BALTACIOĞLU, FEYYAZ
Loading...
Email Address
Birth Date
Research Projects
Organizational Units
Job Title
Last Name
BALTACIOĞLU
First Name
FEYYAZ
Name
5 results
Search Results
Now showing 1 - 5 of 5
Publication Open Access Unexpected radiation pneumonitis after SIRT with significant decrease in DLCO with internal radiation exposure: a case report(BMC, 2020-12) TÜRELİ, DERYA; Kesim, Selin; Ones, Tunc; Eryuksel, Emel; Baltacioglu, Feyyaz; Tureli, Derya; Ozguven, Salih; Erdil, Tanju YusufBackground In the last years, Selective Internal Radiation Therapy (SIRT), using biocompatible Yttrium-90 (90Y) labeled microspheres have emerged for the treatment of malignant hepatic tumors. Unfortunately, a significant part of 90Y-labeled microspheres may shunt to the lungs after intraarterial injection. It can be predictable by infusing technetium-99 m-labeled macro-aggregated albumin particles through a catheter placed in the proper hepatic artery depending on the lobe to be treated with performing a quantitative lung scintigraphy. Radiation pneumonitis (RP) can occur 1 to 6 months after the therapy, which is a rare but severe complication of SIRT. Prompt timing of steroid treatment is important due to its high mortality rate. On the other hand, pulmonary diffusion capacity measured by carbon monoxide (DLCO) is an excellent way to measure the diffusing capacity because carbon monoxide is present in minimal amount in venous blood and binds to hemoglobin in the same manner as oxygen. Some authors reported that the most consistent changes after radiation therapy (RT) are recorded with this quantitative reproducible test. The relationship between the proportional reductions in DLCO and the severity of RP developing after this therapy may prove to be clinically significant. Case presentation We herein present a patient who developed RP after SIRT that could be quantified using DLCO. To the best of our knowledge, this case is the first who developed unexpected RP after SIRT with significant decrease in DLCO with internal radiation exposure. Conclusions RP is a very rare complication and may lead to a fatal outcome. Decline in DLCO could be a valuable parameter for follow-up and to identify potential candidates for RP and could be also another trigger for administration of steroid therapy with prompt timing in this patient group.Publication Metadata only Kolorektal kanser için geç kalibre cam mikroküreler ile tedavi etkinliğinin kantitatif PET/BT tabanlı değerlendirilmesi(2023-04-26) KESİM, SELİN; SOYDEMİR, EFE; BALABAN GENÇ, ZEYNEP CEREN; BALTACIOĞLU, FEYYAZ; ÖZDEMİR, BERDAN; ÖZGÜVEN, SALİH; FİLİZOĞLU, NUH; ENGÜR, CEREN ÖZGE; TUROĞLU, HALİL TURGUT; ERDİL, TANJU YUSUF; ÇİMŞİT, NURİ ÇAGATAY; ÖNEŞ, TUNÇ; Kesim S., Soydemir E., Balaban Genç Z. C., Baltacıoğlu F., Kıssa T. N., Özdemir B., Özgüven S., Filizoğlu N., Niftaliyeva K., Engür C. Ö., et al.Amaç: Transarteriyel radyoembolizasyonda (TARE) kullanılan Y-90 ile işaretli cam mikroküreler, kalibrasyon tarihinden 12 gün sonrasına kadar kullanılabilir. Metastatik kolorektal kanser (mKRK) olgularında yarı ömrü uzadıkça daha düşük spesifik aktivitede ve daha fazla sayıda mikroküre ile farklı bir tedavi opsiyonu sunan bu geç kalibreY-90 cam mikroküreler için literatür bilgisi sınırlıdır. mKRK olguları için tedaviye yanıtın değerlendirilmesinde florodeoksiglukoz (FDG) pozitron emisyon tomografi (PET)/bilgisayarlı tomografi (BT) ve bu görüntüleme yöntemi ile elde edilen kantitatif değerlendirme kriterleri olan metabolik tümör volümü (MTV) ve total lezyon glikoliz (TLG) kavramları nekrotik tümör dokusundan bağımsız olarak tümör yükünü daha doğru bir biçimde saptamaktadır. Bu çalışmada, geç kalibre Y-90 cam mikroküreler ile TARE uygulanan olgularda tedavi etkinliğini tedavi öncesi/sonrası FDG PET/BT görüntülemelerinden elde edilen kantitatif ölçümler ile değerlendirmeyi amaçladık. Yöntem: Çalışmaya geç kalibre Y-90 cam mikroküreler ile tedavi edilen toplam 77 mKRK olgusu/93 TARE seansı dahil edildi. Tüm tedaviler için SimplicitY-90™ yazılımı kullanılarak gerekli dozimetrik hesaplamalar yapıldı (Şekil 1). Tedavi öncesi ve tedavi sonrası 9-10. hafta FDG PET/BT görüntülemeleri gerçekleştirilerek \"bazal\" ve \"takip\" MTV ve TLG değerleri hesaplandı. (MTV/Gray)x100 ve (TLG/Gray)x100 değerleri (birim MTV/TLG için absorbe edilen doz sabit değeri) hesaplandı. Olgular \"Tedaviye Tam Yanıt-TY\", \"Parsiyel Yanıt-PY\", \"Stabil Hastalık-StH\" ve \"Progrese HastalıkPH\" olmak üzere 4 ayrı grupta değerlendirildi ve \"Hastalık Kontrol OranıHKO\" hesaplandı(Şekil 2). Genel sağkalım (GS) ve ilk tedavi sonrası sağkalım (İTSS) süreleri belirlendi. Doz/toksisite profili için olgular tedavi sonrası 2, 4, 8. haftalarda CTCAE skorlama sistemi ile değerlendirildi. TARE’ye bağlı kronik hepatotoksisite olasılığı açısından olgular tedavi sonrası en az 6 ay takip edildi. Bulgular: Doksan üç tedavi için: On olguda TY; 36 olguda PY; 33 olguda StH; 14 olguda PH saptandı. HKO %84,9 olarak bulundu. Tedavi öncesi birim TLG ve MTV değeri için absorbe edilen doz maruziyeti arttığında tedaviye yanıt oranında istatistiksel olarak anlamlı artış saptandı (p=0,004 vep=0,005). Karaciğere ulaşan mikroküre sayısında artış ile tedavi yanıtı arasında tüm olgular birlikte değerlendirildiğinde anlamlı bir istatistiksel ilişki kurulamazken(p=0,131)TY ve PY olgularında; StH ve PH olgularına kıyasla karaciğere ulaşan mikroküre sayısında anlamlı bir artış dikkati çekti (p=0,022). Tedavi öncesi birim TLG ve MTV değeri için absorbe edilen doz maruziyeti arttığında gerek GS gerekse İTSS sürelerinin istatistiksel olarak anlamlı bir artış gösterdi (p=0,003 ve p=0,007, Şekil 3). Doz/toksisite profili için yapılan değerlendirmede geç postkalibre Y-90 cam mikroküre tedavisinin klinik olarak anlamlı sayılabilecek ek yan etki/hayati risk oluşturmadı görüldü. Bununla birlikte, karaciğere ulaşan mikroküre sayısı arttıkça sağlıklı karaciğer parankiminin radyasyon maruziyetinin artış gösterdiği dikkati çekti (p<0.001). Sonuç: Çalışmamız, geniş bir kohortta geç postkalibre Y-90 cam mikrokürelerin tedavi etkinliğini/güvenliğini göstermiştir. F-18FDG PET/BT ile elde edilen kantitatif ölçümler ışığında, etkin bir tedavi/daha uzun GS elde edebilmek için güvenilir absorbe edilen doz maruziyetinin ve karaciğere ulaşan mikroküre sayısının MTV ve TLG kavramları ile olan ilişkisi, geç kalibre cam mikroküreler için literatürde ilk kez ayrıntılı ve net bir şekilde ortaya konmuştur. Anahtar Kelimeler: Transarteriyel radyoembolizasyon, metastatik kolorektal kanser, geç kalibre Y-90 cam mikroküreler, total lezyon glikolizi, metabolik tümör volümüPublication Metadata only Is it Possible to Increase Survival of Patients with Intrahepatic Cholangiocarcinoma? A Case Report(SPRINGER, 2021) BALTACIOĞLU, FEYYAZ; Oguz, Sukru; Kucukaslan, Hakan; Topaloglu, Serdar; Ones, Tunc; Baltacioglu, Feyyaz; Cobanoglu, Umit; Calik, AdnanPublication Open Access The effect of selective internal radiation therapy with yttrium-90 resin microspheres on lung carbon monoxide diffusion capacity(SPRINGER, 2017-12) CEYHAN, BERRİN; Ones, Tunc; Eryuksel, Emel; Baltacioglu, Feyyaz; Ceyhan, Berrin; Erdil, Tanju YusufBackground: Selective internal radiation therapy (SIRT) with embolization of branches of the hepatic artery is a valuable therapeutic tool for patients with hepatic malignancies; however, it is also associated with lung injury risk due to shunting. Diffusion capacity of the lungs for carbon monoxide (DLCO) is a clinically significant lung function test, and worsening in DLCO is suggested to reflect a limited gas exchange reserve caused by the potential toxicity of chemoradiotherapy or it may be a marker of related lung injury. This study aimed to examine the changes in DLCO during SIRT with resin microspheres in newly treated and retreated patients. Forty consecutive patients who received SIRT for a variety of malignant conditions were included. All subjects were treated with Yttrium-90 labelled resin microspheres. DLCO tests were performed after the procedures. In addition, patients were specifically followed for radiation pneumonitis. Results: The mean DLCO did not significantly change after the first (82.8 +/- 19.4 vs. 83.1 +/- 20.9, p = 0.921) and the second treatments (87.4 +/- 19.7 vs. 88.6 +/- 23.2, p = 0.256). Proportion of patients with impaired DLCO at baseline was not altered significantly after the first (37.5 vs. 45.0%, p = 0.581) and the second treatments (27.3 vs. 27.3%, p = 1.000). Also, percent change in DLCO values did not correlate with radiation dose, lung shunt fraction, or lung exposure dose (p > 0.05 for all comparisons). None of the patients developed radiation pneumonitis. Conclusions: Our results suggest that no significant change in DLCO in association with SIRT occurs, both after the first or the second treatment sessions. Further larger studies possibly with different protocols are warranted to better delineate DLCO changes after SIRT in a larger spectrum of patients.Publication Open Access Practicality and potential restrictions of unresectable hepatocellular carcinoma prognostic index(2022-09-01) DEMİRTAŞ, COŞKUN ÖZER; ÖZDOĞAN, OSMAN CAVİT; BALTACIOĞLU, FEYYAZ; ÖNEŞ, TUNÇ; YUMUK, PERRAN FULDEN; DULUNDU, ENDER; GÜNDÜZ, FEYZA; DEMİRTAŞ C. Ö. , Ricco G., ÖZDOĞAN O. C. , BALTACIOĞLU F., ÖNEŞ T., YUMUK P. F. , DULUNDU E., Uzun S., Colombatto P., Oliveri F., et al.