Person: KÜTÜKOĞLU, MEHMET UMUT
Loading...
Email Address
Birth Date
Research Projects
Organizational Units
Job Title
Last Name
KÜTÜKOĞLU
First Name
MEHMET UMUT
Name
5 results
Search Results
Now showing 1 - 5 of 5
Publication Metadata only The value of urinary BDNF, ATP And MMP-2 in children with myelodysplasia(2023-09-27) ŞEKERCİ, ÇAĞRI AKIN; KÜTÜKOĞLU, MEHMET UMUT; YÜCEL, SELÇUK; TARCAN, TUFAN; Şekerci Ç. A., Kütükoğlu M. U., İşbilen Başok B., Fidan M., Yücel S., Tarcan T.HYPOTHESIS / AIMS OF STUDYStudies on the effects of various urinary biomarkers in children with neurogenic or non-neurogenic lower urinary tract dysfunction (LUTD) have been published in recent years. Three of them are Brain Derived Neurotrophic Factor (BDNF), Adenosine Triphosphate (ATP), Matrix Metallopreteinase-2 (MMP-2), and various positive effects in diagnosis and follow-up have been reported in different patient groups. In this study, it was aimed to evaluate the relationship of these urinary biomarkers with urodynamic findings and upper urinary tract deterioration (UTTD) in children with myelodysplasia.STUDY DESIGN, MATERIALS AND METHODSChildren with myelodysplasia evaluated in the pediatric urology outpatient clinic between 2022 and 2023 were included in the study. All patients underwent urinary ultrasonography, voiding cystourethrography, urodynamic studies, and DMSA renal scintigraphy. Children with missing data were excluded from the study. Urine samples were collected into sterile urine collection tubes before urodynamics. After each urine sample was centrifuged at 3000 g for 10 minutes, the supernatant was separated and stored at -800C until further analysis. In addition, control urine was collected from 10 healthy children. Urinary BDNF, ATP, and MMP-2 were studied by ELISA method. Urinary biomarker values of patients and controls were compared and subgroup analysis was performed in the myelodysplasia group in terms of urodynamic findings and UUTD. The presence of renal scar, vesicoureteral reflux, or hydronephrosis was considered as UUTD. Constipation status was evaluated with the Bristol stool chart.RESULTSThe median age of 40 children (26 girls (65%), 14 boys (35%)) included in the study was 108 (8-216) months, and the healthy control group (6 girls, 4 boys) was 120 (60-154) months (p=0.981). The primary etiology of 35 children was myelomeningocele (87.5%), 2 dermal sinus (5%), 2 tethered cord (5%), and one sacrococcygeal immature teratoma (2.5%). Urinary BDNF, MMP-2, and ATP were found to be significantly higher in children with myelodysplasia compared to the control group (p=0.007, p=0.027, p=0.014, respectively) (Table 1). In the subgroup analysis, the three biomarker values were similar in children with bladder compliance below or above 10 cmH2O/ml (p=0.750, p=0.844, p=0.575). In addition, no difference was found in terms of UUTD in all three biomarkers (p=0.387, p=0.892, p=0.705). However, a negative correlation was found between urinary ATP and bladder compliance in the correlation analysis (p<0.05) (Table 2). Interestingly, a positive correlation was detected among the three biomarkers (p<0.01) (Table 2). There was no significant difference in urinary biomarkers between children with and without constipation.INTERPRETATION OF RESULTSInvasive urodynamic studies are the gold standard method in the evaluation of children with neurogenic LUTD after first-step tests. In recent years, it is tried to define tests that help and support urodynamic studies in the diagnosis and follow-up of these children. Among these, urine biomarkers come to the forefront with their easy-to-measure features. Three biomarkers evaluated in this study were found to be higher in children with myelodysplasia compared to the healthy control group. However, in subgroup analyses, they were not found to be significantly different in children with UUTD. One of these, urinary BDNF, is the most frequently studied biomarker in children with LUTD after NGF. Urinary BDNF has only been studied in one study in children with myelodysplasia, and decreased after the intravesical injection of botulinum toxin (1). Urinary MMP-2 has been previously studied in adults with spina bifida, and ATP in women with overactive bladders, and significant findings on both biomarkers have been reported (2,3). To our knowledge, these two biomarkers have been studied for the first time in children. In particular, we think that the negative relationship between urinary ATP and bladder compliance may be significant in clinical follow-up. The small number of patients seems to be the most important limitation of the study.CONCLUDING MESSAGEUrinary biomarkers seem promising for the future with their non-invasive features in the follow-up of children with neurogenic LUTD. However, the lack of standardization, the inconsistency between the results of the studies, and the inability to reliably predict risky groups are important shortcomings of urinary biomarkers. We consider that urinary biomarkers should only be assessed as a part of well-designed studies and should not be used in the clinical decision-making process of neurogenic LUTD in children.FIGURE 1Table 1. Comparison of urinary BDNF, ATP and MMP-2 values between patients and controlsFIGURE 2Table 2. Correlations for bladder compliance, ATP, BDNF and MMP-2 in patientsREFERENCESSekerci CA, Tanidir Y, Toprak T, Basok BI, Isman F, Simsek F, et al. Value of Urinary Brain-Derived Neurotrophic Factor Levels on the Assessment of Botulinum Toxin Type A Treatment for Neurogenic Detrusor Overactivity in Children with Myelodysplasia. J Urol. 2019;201(1):174-80.Peyronnet B, Richard C, Bendavid C, Naudet F, Hascoet J, Brochard C, Senal N, Jezequel M, Alimi Q, Khene ZE, Corlu A, Clément B, Siproudhis L, Bouguen G, Kerdraon J, Manunta A, Gamé X. Urinary TIMP-2 and MMP-2 are significantly associated with poor bladder compliance in adult patients with spina bifida. Neurourol Urodyn. 2019 Nov;38(8):2151-2158. doi: 10.1002/nau.24163. Epub 2019 Sep 4. PMID: 31486131.Silva-Ramos M, Silva I, Oliveira O, Ferreira S, Reis MJ, Oliveira JC, Correia-de-Sá P. Urinary ATP may be a dynamic biomarker of detrusor overactivity in women with overactive bladder syndrome. PLoS One. 2013 May 31;8(5):e64696. doi: 10.1371/journal.pone.0064696. PMID: 23741373; PMCID: PMC3669404.Publication Metadata only Bi̇lateral si̇multane endoskopi̇k taş cerrahi̇si̇ni̇n (sbes) etki̇nli̇k ve güvenli̇k profi̇li̇ni̇n değerlendi̇ri̇lmesi̇(2022-03-10) ÖZGÜR, GÜNAL; ŞENER, TARIK EMRE; KÜTÜKOĞLU, MEHMET UMUT; TANIDIR, YILÖREN; Özgür G., Şener T. E., Kütükoğlu M. U., Tanıdır Y.Giriş Her iki böbreğinde taş bulunan hastalarda multiple operasyonlardan kaçınmak ve operasyon sürelerini kısaltmak için Bilateral Simultane Endoskopik Taş cerrahisi (SBES) yapılabilmektedir. Bu çalışmamızda bilateral böbrek taşı olan hastalarda SBES'in etkinlik ve güvenlik profilini değerlendirmeyi amaçladık. Method Her iki böbrek taşı için tedavi endikasyonu bulunan ve aynı seansta bir böbreğine supin perkütan nefrolitotomi (PNL), diğer böbreğine fleksible üreterorenoskopi (FURS) yapılan hastalar prospektif olarak çalışmaya dahil edildi. Hastalar ameliyat öncesi ve sonrası kan ve idrar testleri ile ameliyat öncesi kontrastsız BT taramasını içeren standart bir ürolitiazis tanı yaklaşımı ile değerlendirildi. Çalışmamızda elde etmek istediğimiz birincil sonuç taşsızlık durumunu (fragmanlar <3mm) ve komplikasyonları belirleyerek SBES'in güvenlik ve etkinlik profilini değerlendirmektir. İkincil sonuç ise hastanede kalış süresi, floroskopi dozu ve ameliyat sonrası çıkış stratejisini değerlendirmektir. Bulgular Çalışmaya 45 hasta (Erkek/kadın : 31/14) dahil edildi. Hastaların ortanca yaşı 51 idi (min 27 , Mak 90) Hastaların PCNL ile tedavi edilen böbrekteki ortanca taş hacmi 2880,4 mm3 (min 644,4 mak 62724,2) ve FURS ile tedavi edilen böbrekteki ortanca taş hacmi 543,64 mm3 (min 43,3 mak 11291,2) idi. Ortanca operasyon süresi 150 dakika ve ortanca floroskopi dozu 41.08 mGy idi. (Tablo 1.) PCNL uygulanan böbrek tarafından 35 (77,8%) hastada, FURS uygulanan böbrek tarafında 36 (80%) hastada taşsızlık sağlandı. PCNL uygulanan böbrekte saptanan ortanca rezidüel taş fragmanı 7.5 mm (min 2 max 12) ve FURS uygulanan böbrekte saptanan ortanca rezidüel taş fragmanı 7 mm (min 1 max 15) olarak saptandı. PCNL uygulamasında 6 (%13,3) hastada 12-16 Fr, 1 (%2,2) hastada 14-18 Fr , 22 (%48,9) hastada 16 - 20 Fr, 1 (%2,2) hastada 20-24 Fr ve kalan 15 (%33,4) hastada 26-30 Fr amplatz kılıf kullanılmıştır. Taşların kırılması için 28 (%62,2) hastada lazer litotripsi, 14 (%13,3) hastada balistik litotripsi, 2 (%4,2) hastada her iki yöntem ve 1 (%2,2) hastada taşın mekanik olarak ekstraksiyonu uygulandı. FURS uygulamasında 2 (%4,4) hastada üreteral akses kılıfı (ÜAK) kullanılmamış olup 19 (%42,2) hastada 9,5/11,5 Fr; 4 (%8,9) hastada 10/12 Fr; 20 (%44,4) hastada 12/14 Fr ÜAK kullanıldı. Tüm hastalarda taş tedavisi için lazer litotripsi kullanıldı. Sonuç Bilateral Simultane Endoskopik Taş cerrahisi (SBES) , seçilmiş hastalarda güvenli ve uygulanabilir bir yöntem olarak görünmektedir ancak en az 2 deneyimli cerrah ve iyi donanımlı bir hastaneye ihtiyaç vardır. Anahtar Kelimeler : BİLATERAL SİMULTANE ENDOSKOPİK TAŞ CERRAHİSİ (SBES), SUPİN PERKÜTAN NEFROLİTOTOMİ (sPCNL) , FLEKSİBLE ÜRETERORENOSKOPİ (FURS)Publication Metadata only Evaluation of depression and anxiety conditions in patients with lower urinary tract symptoms(2022-09-07) KÜTÜKOĞLU, MEHMET UMUT; ŞEKERCİ, ÇAĞRI AKIN; ÇAM, HAYDAR KAMİL; TARCAN, TUFAN; Güçtaş A. Ö. , Kütükoğlu M. U. , Şekerci Ç. A. , Tarcan T., Çam H. K.Publication Metadata only Üreter tümöründe thuli̇um lazer ablasyon(2022-03-10) ŞENER, TARIK EMRE; KÜTÜKOĞLU, MEHMET UMUT; TANIDIR, YILÖREN; Tanıdır Y., Kütükoğlu M. U., Şener T. E.Multifaktöriyel ve nadir bir patoloji olan üst üriner sistemin ürotelyal kanserleri (ÜÜSK) daha çok ileri yaşta görülür. Standart tedavisi radikal nefroüreterektomi (RNU) ve mesaneden cuff çıkarılmasıdır ancak hem tanısında hem de minimal invaziv tedavisinde üreterorenoskopi yaygın olarak kullanılmaktadır. Bu videoda ÜSSK’lı bir hastaya yaklaşımımızı paylaştık. OLGU Elli yedi yaşında hematüri ve dizüri şikayetiyle başvuran erkek hastanın sorgulamasında ek hastalığı olmadığı ve 30 paket-yıl sigara öyküsü olduğu öğrenildi. Fizik muayenede sol kostovertebral açı hassasiyeti saptandı. Tetkiklerinde kreatinin 1,22 mg/dl ve hemogram değeri 13,2 g/dl saptandı. Kontrastsız bilgisayarlı tomografi görüntüleme raporu “bilateral grade 3 hidronefroz ve taşlar, sol orta üreterde 4 mm taş ve sol böbrek üst kaliksinin içerisi dens karakterdedir” şeklinde, manyetik rezonans ürografi görüntüleme raporu “bilateral böbreklerde signal void yapılar, sol böbrekte signal voidlerin eşlik ettiği T1 ağırlıklı incelemede yüksek intensiteli içerik, kontrast tutan kitle ayırt edilememiştir” şeklinde sonuçlandı. DMSA sintigrafisinde böbreklerin total fonksiyonel kortikal kitleye katkıları sağ için %44 sol için %56 olarak sonuçlandı. Hastanın sistoskopisinde patoloji izlenmedi, “Michael Grasso”nun tariflediği no-touch tekniği ile 6,4/7,8 Fr 430 mm 4,2 Fr çalışma kanallı semirijit üreteroskopla sol üretere girildi, sol distal üreterde 1x1 cm boyutunda papiller lezyon saptandı ve Thulium lazer ile 1 J 10 Hz toplam 10W güçle ablasyon yapıldı. Patoloji için örnek basket kateter ile alındı. Retrograd pyelografide orta üreter ve böbrekte dolum defektleri izlendi. Orta üreterde 1x1 boyutunda geniş tabanlı tümöral lezyona aynı ayarlarda ablasyon yapıldı, patoloji için örnek basket kateter ile alındı. Sonrasında kılavuz teli ve akses kılıf kullanılmadan 7,5Fr çaplı Flex-X2S fleksible üreterorenoskop ile sol böbrek pelvisine ulaşıldığında yaygın papiller tümöral oluşumlar izlendi ve işleme son verildi. Toplam lazer süresi 16 dk ve toplam enerji 9,60 kJ ölçüldü. Floroskopi süresi 18 saniye ve toplam floroskopi dozu 8,2750 mGy/ 1,5739 Gy*cm2 ölçüldü. Patolojisi “düşük dereceli, papiller ürotelyal karsinom, subepitelyal alan invazyonu yoktur (pTa)” olarak raporlandı. Hastanın sol böbrek pelvis içerisinde papiller oluşumlar olması nedeniyle hastaya sol RNU ve mesane cuff eksizyonu yapıldı, patolojisi; infiltratif üretelyal karsinom, 5 adet tümör negatif lenf nodu olarak raporlandı (pT3N0). TARTIŞMA VE SONUÇ Özellikle düşük riskli ÜÜSK hastalığında böbrek koruyucu minimal invaziv tedaviye yönelik ilgi giderek artmaktadır, yüksek riskli hastalarda ise doğru tanıya ulaşma konusunda bizlere yardımcı olmaktadır. Minimal invaziv yöntemler, seçili olgularda nüks olasılığı göz önünde bulundurularak, güvenle uygulanabilmektedir. Anahtar Kelimeler : THULIUM,LAZER,TCC,ÜRETER,TÜMÖR,ÜÜSKPublication Metadata only Spot idrarda ölçülen karbonhidrat antijen 19-9/kreatinin düzeyinin 0-16 yaş grubunda hidronefroz ayırıcı tanısı ve böbrek hasarı tespitinde biyobelirteç olarak değerlendirilmesi: prospektif çalışma(2023-10-04) KÜTÜKOĞLU, MEHMET UMUT; HAKLAR, GONCAGÜL; TARCAN, TUFAN; ŞEKERCİ, ÇAĞRI AKIN; YÜCEL, SELÇUK; Kütükoğlu M. U., Şekerci Ç. A., Yılmaz S. S., Haklar G., Tarcan T., Yücel S.AMAÇ: Çocuklarda hidronefroz (HN) ile ortaya çıkan üriner sistem hastalıklarının tanısında, tedavi seyrinde ve prognozunu öngörme konusunda idrarda ölçülebilen birçok biyobelirteç mevcuttur. Çalışmamızda çocuk hastalarda spot idrarda karbonhidrat antijeni 19-9 (CA 19-9)/ kreatinin düzeylerinin, HN ayırıcı tanısı ve yapılan görüntüleme tetkikleri ve bunların sonucunda böbrek hasarının tespit edilmesinin değerlendirilmesi amaçlandı. MATERYAL-METOD: Prospektif olarak yapılan çalışmamıza Nisan 2021- Aralık 2022 tarihleri arasında çocuk ürolojisi polikliniğimize başvuran üreteropelvik bileşke darlığı (ÜPBD), vezikoüreteral reflü (VUR), böbrek/üreter taşı, non-nörojenik ve nörojenik (spina bifida) alt üriner sistem disfonksiyonu (AÜSD) tanısı nedeniyle HN’si olanlar hasta grubu, başka nedenlerle başvuran ve görüntülemelerinde HN’si olmayanlar kontrol grubu olarak dahil edildi. Hastaların başvuru sırasında yaş, cinsiyet, glomerül filtrasyon hızları, spot idrarda CA 19-9 (ünite/mililitre) ve kreatinin değerleri, HN etiyolojisi, HN'si olanlarda Society for Fetal Urology (SFU) evresi, dimerkapto süksinik asit (DMSA) sintigrafisinde skar varlığı, merkapto asetil triglisin (MAG-3) sintigrafisinde diüretik yanıtlılık durumları ele alındı. BULGULAR: Çalışmaya hidronefrozu olan 168 (%42,4) çocuk hasta hidronefroz grubu olarak; 229 (%57,6) sağlıklı çocuk ise kontrol grubu olarak dahil edildi. Hidronefroz grubunun 80’i (%47,6) kız, 88’i (%52,4) erkekti ve bunların 132’si (%78) tek taraflı, 36’sı (%22) iki taraflı hidronefroza sahipti. HN’si olan hasta grubunun 41’i (%10,3) VUR, 42’si (%10,6) böbrek/üreter taşı, 52’si (%13,1) ÜPBD, 18’i (%4,5) non-nörojenik AÜSD, 19’u (%4,8) nörojenik AÜSD tanılıydı. HN varlığı risk faktörü alınarak yapılan ROC analizinde %71,4 hassasiyet ve %70,7 özgüllük oranlarında eğri altında kalan alan 0,823 (%95 güven aralığında 0,783-0,864) olup, spot idrar CA 19-9/kreatinin için eşik değer 0,59 Ünite/mililitre kreatinin (Ü/ml kre) olarak elde edildi (p=0,001). Kontrol grubunda başvuru anında spot idrar CA 19- 9/kreatinin 0,48 (0,14-1,80), hasta grubunda 0,82 (0,16-2,60) olarak ölçüldü (p=0,0001). Başvuruda SFU evre 1’de spot idrar CA 19-9/kreatinin 0,75 (0,16-2,60), evre 2’de 0,82 (0,28- 1,72), evre 3’te 0,90 (0,45-2,02), evre 4’te 1,12 Ü/ml kre (0,41-2,43) olarak ölçüldü (p=0,085). Böbrek/üreter taşı olanlarda başvuruda 0,84 Ü/ml kre (0,34-1,80), postoperatif 6.ayda 0,46 Ü/ml kre (0,23-1,52) olarak ölçüldü (p=0,001). ÜPBD olup cerrahi yapılanlarda başvuruda 0,91 Ü/ml kre (0,28-2,43), takip edilenlerde başvuruda 0,80 Ü/ml kre (0,41-2,18) olarak ölçüldü (p=0,770). ÜPBD tanılı ve sintigrafisi diüretik yanıtsızlarda 0,96 Ü/ml kre (0,28-2,43), diüretik yanıtlılarda 0,80 Ü/ml kre (0,41-2,12) olarak ölçüldü (p=0,686). VUR tanılı düşük evreli grupta başvuruda 0,87 Ü/ml kre (0,30-2,60), yüksek evreli grupta 0,80 Ü/ml kre (0,16-1,72) olarak ölçüldü (p=0,709). Böbrek parankiminde skarı olan grupta başvuruda 0,58 Ü/ml kre (0,16- 2,60), böbrek parankimi skarsız grupta oran 0,70 Ü/ml kre (0,14-2,43) olarak ölçüldü (p=0,437), (Tablo-1). SONUÇ: CA 19-9/kreatinin oranında saptanan yüksek değerler hidronefroz varlığını öngörmede, ÜPBD ve taş hastalarında operasyon sonrası gerileyen HN dereceleriyle paralel olarak oranın azalmasıyla; hidronefroz tanısında ve cerrahi yapılan grupta tedavi başarısını öngörmede önemlidir ve klinik uygulamada oldukça faydalı olabilecek potansiyele sahiptir.