Person:
EKER, NURŞAH

Profile Picture

Email Address

Birth Date

Research Projects

Organizational Units

OrgUnit Logo
Organizational Unit

Job Title

Last Name

EKER

First Name

NURŞAH

Name

Filters

2019 - 201912020 - 20237
Reset filters

Settings

Has files: true ×

Search Results

Now showing 1 - 8 of 8
  • Thumbnail Image
    PublicationOpen Access
    Vincristine-induced peripheral neuropathy in children with malignancy and the effect of missed doses on treatment success
    (2023-09-01) EKER, NURŞAH; EKER N., ÖZTÜRK G.
    Introduction: Recognizing the symptoms of vincristine-induced peripheral neuropathy (VIPN) earlier is crucial to preventing the persistent neurological sequelae. The treatment of neuropathy is to discontinue the drug, and the effect of a missed dose of vincristine on treatment success is unclear. This study aims to evaluate VIPN in children with malignancy and the effect of skipping vincristine doses on the treatment success of patients at a single center, retrospectively. Methods: Medical records of the children with cancer who received vincristine in our institution between 2013 and 2020 were analyzed retrospectively. Results: Vincristine neuropathy was found in 42 (7%) of 598 pediatric patients who received at least one dose of vincristine during the study period. Neuropathy developed at a statistically significantly lower cumulative dose in patients younger than seven years of age (p=0.04). The mean neuropathy duration of the cases was 8.5 months, and the findings of 40 (95.2%) cases improved. The mean cumulative dose was higher in patients with diffuse nerve involvement. The missed dose of vincristine was lower in the cases in complete remission compared to the other cases and higher doses of vincristine were missed in the stable disease group than in the remission group (p=0.03). Conclusion: VIPN can be encountered in less cumulative doses, mainly in the younger age group. Missed doses of vincristine may affect treatment success, and more comprehensive studies are needed to show this effect more clearly.
  • Thumbnail Image
    PublicationOpen Access
    An Astonishing Extrarenal Wilms Localisation; Spinal Cord
    (2022-06-01) TOKUÇ, AYŞE GÜLNUR; BOZKURT, SÜHEYLA; KAÇAR, KADRİYE EBRU; EKER, NURŞAH; SAKAR, MUSTAFA; TOKUÇ A. G., EKER N., Tas B. T., BOZKURT S., SAKAR M., Aras S., AKAR K. E.
    Wilms\" tumour is a renal tumour mostly seen during the first 5 years of life and it accounts for 95% of renal malignancies during childhood. Its origin is primitive metanephric cells and, very rarely, it may occur in places other than the kidneys. The estimated rate of nephroblastoma outside the kidneys is approximately 0.5 to 1% of Wilms\" tumour cases. In this article, we report on a 3-year-old female patient who first presented with spinal dysraphism and a mass in the lumbar spinal cord with a histopathological diagnosis of nephrogenic rest, and after one year, a Wilms tumour arose in this location. This is a very rare extrarenal Wilms\" tumour location. Here, we report on a case with immature renal cells located in the lumber spinal cord associated with spinal dysraphism and the development of Wilms\" tumour there after one year.
  • Thumbnail Image
    PublicationOpen Access
    Successful treatment of refractory graft-versus-host disease with ruxolitinib in a child after autologous stem cell transplantation
    (2022-06-01) TRUE, ÖMER; TOKUÇ, AYŞE GÜLNUR; KOÇ, AHMET; EKER, NURŞAH; Eker N., Tas B. T., Doğru Ö., Senay E., Tokuç A. G., Koç A.
    Autologous hematopoietic stem cell transplantation (AHSCT) is an increasingly used curative treatment for some solid tumors in children. Instead of allogeneic transplantation, the risk of developing graft-versus-host disease (GvHD) is much lower after AHSCT. Although the clinical findings of auto-GVHD are mild and self-limited in most cases, rare cases may be severe and need intensive immunosuppressive treatment. Here, we present a case who underwent autologous HSCT due to relapsed neuroblastoma, developed steroid-refractory GvHD after AHSCT, and achieved remission using ruxolitinib. A 12 years old female patient was diagnosed with relapsed neuroblastoma. After metaiodobenzylguanidine treatment, AHSCT was performed, and the status of the disease was a very good partial response at the time of transplantation. Our patient was diagnosed with severe and steroid-refractory GvHD with skin involvement after AHSCT. We used ruxolitinib with extracorporeal photopheresis because of the essential side effects of the other drugs and got a very good response. Over the following five months, there was no recurrence of GvHD. She was in complete remission of neuroblastoma after two years of AHSCT. It is crucial to keep in mind that GvHD may develop after AHSCT. Ruxolitinib is an effective treatment for GvHD also after AHSCT. Further studies and case reports are needed to understand the disease\"s pathogenesis and regulate appropriate treatment.
  • Thumbnail Image
    PublicationOpen Access
    Hematopoetik kök hücre nakli sonrası santral sinir sistemi komplikasyonları ve radyolojik bulguların sağkalım üzerine etkisi
    (2019-01-01) EKER, NURŞAH; EKER N., KARAALİ K., TAYFUN KÜPESİZ F., KARASU G., UYGUN V., AKCAN M., GÜLER E., HAZAR V., YEŞİLİPEK M. A. , KÜPESİZ O. A.
    Amaç: Çalışmamızda, merkezimizde hematopoetik kök hücre nakli (HKHN) yapılan çocuk hastalarda santral sinir sistemi (SSS) komplikasyonları ve pozitif radyolojik bulguların sağkalıma etkisinin değerlendirilmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Ağustos 1998-Ocak 2014 yılları arasında merkezimizde HKHN yapılan 489 olgudan, nakil dönemi veya sonrasında nörolojik bulgu gelişen ve nöroradyolojik görüntüleme yapılan 91 (%18,6) olgu alındı. Veriler geriye dönük olarak incelendi. Bulgular: Olgular, radyolojik bulgu saptanan ve saptanmayan olmak üzere iki gruba ayrıldı. Kırk yedi (%51,6) olguda radyolojik bulgu saptanırken, 44’ünde (%48,3) radyolojik bulgu saptanmadı. Radyolojik bulgusu pozitif ve negatif olgularda SSS komplikasyonlarına bağlı ölüm oranları karşılaştırıldı ve radyolojik bulgu pozitif olgularda SSS komplikasyonuna bağlı kaybedilme oranı anlamlı olarak daha fazla saptandı (p=0,015). Radyolojik bulgu varlığına göre genel sağkalım süresi değerlendirildiğinde radyolojik bulgu saptanan grupta 30,5±4,5 ay, radyolojik bulgu saptanmayan grupta ise 68,6±10,1 ay olarak hesaplandı. Radyolojik bulgu varlığının sağkalım sürelerini anlamlı olarak azaltmakta olduğu saptandı (p=0,046). Saptanan radyolojik bulgular serebrovasküler komplikasyonlar (kanama, iskemi, enfarkt), beyaz cevher tutulumu (posterior reversibl ensefalopati sendromu dahil) ve enfeksiyonlar olarak 3 gruba halinde incelendiğinde, en düşük sağkalım sürelerinin serebrovasküler komplikasyon grubunda olduğu görüldü (p=0,016). Sonuç: HKHN yapılan olgularda nörolojik komplikasyonlar nadir değildir. Bu olgularda nöroradyolojik değerlendirme mümkün olduğunca erken dönemde yapılmalıdır. Bu olguların yönetiminde radyolojik pozitif bulgu varlığının, özellikle serebrovasküler komplikasyonlara ait pozitif radyolojik bulguların sağkalımı belirgin derecede azaltabileceği göz önünde bulundurulmalıdır
  • Thumbnail Image
    PublicationOpen Access
    Pedi̇yatri̇k hemofi̇li̇klerde kroni̇k si̇novi̇t İçİn yttrium- 90 ve Rhenium- 186 İle radyoi̇zotop si̇novektomi̇ni̇n Uzun süreli̇ değerlendi̇rmesi̇: akdeni̇z üni̇versi̇tesi̇ deneyi̇mi̇
    (2022-01-01) EKER, NURŞAH; TAYFUN KÜPESİZ F., EKER N., BOZ A., Akyıldız F., ÇEVİKOL C., Güven D., KÜPESİZ O. A.
    AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, kronik hemofilik sinoviti olan hastaların eklemlerinde Yttrium- 90 ve Rhenium- 186 ile radyoizotop sinovektominin etkisini değerlendirmektir. GEREÇ VE YÖNTEM: Haziran 2005 - Eylül 2014 yılları arasında Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi`nde Yttrium- 90 ve Rhenium186 ile radyoizotop sinovektomi yapılan pediyatrik hemofili hastalarımızın verileri geriye dönük olarak analiz edildi. BULGULAR: Çalışmamızdaki 18 ağır hemofili hastasına (12,55 ± 4,93 yıl) uygulanan 32 radyoizotop sinovektomi işleminin; 13’ü (% 40,6) dirsek, 9’u (% 28,2) diz, 9’u (%28,1) tibiotalar ve biri (%3,1) de metatars eklemine yapıldı. Hastaların 10’unda (% 55,5) bir ekleme radyoizotop sinovektomi uygulandı. Aynı seansta birden çok ekleme uygulama yapılan beş (%27,8) hasta vardı ve eş zamanlı olarak en fazla iki ekleme uygulama yapıldı. İnhibitör pozitifliği olan üç hastaya toplam beş (% 15,6) işlem gerçekleştirildi. İşlem sonrası hastaların 15` inde (% 83,3) radyoizotop sinovektomi uygulanan eklemlerde kanamaların azaldığı ve izlemde tekrar bir cerrahi ya da radyoizotop sinovektomi uygulanması gerekmediği görüldü. Diğer üç hastanın dört eklemine ortalama 20,75 ±14,77 ay sonra ikinci kez uygulama yapıldı. Hastalarımızın ortalama izlem süresi 8,81 ± 4,87 yıldı [9,42 yıl (min-max; 1-22,58)]. Radyoizotop sinovektomi sırasında ve sonrasında kontrol altına alınamayan kanama, ek doz koagülasyon faktör tedavi ihtiyacı, radyoizotop sızıntısı, lokal enflamatuar reaksiyon gözlenmedi. SONUÇ: Radyoizotop sinovektomi, hemartrozda kalıcı eklem hasarını önlemek, kanama sıklığını ve pıhtılaşma faktörü kullanımını azaltmak için kullanılabilecek etkin bir tedavi yöntemidir. Radyoizotop sinovektomi, ilerleyici eklem hasarı gelişmeden önce düşünülmelidir.
  • Thumbnail Image
    PublicationOpen Access
    Is neurofibromatosis type 1 diagnosed in every patient who presents with café au lait macules? A single-center experience
    (2023-01-01) EKER, NURŞAH; TOKUÇ, AYŞE GÜLNUR; EKER N., TOKUÇ A. G., Tas Tufan B., Senay E.
    Objective: Neurofibromatosis type 1 (NF1) is the most common hereditary neurocutaneous syndrome. The most crucial morbidity of NF1 is tumors that may develop. Cases with café-au-lait macules (CALMs) which is the first clinical finding of NF1, due to the anxiety of its associated morbidity, are referred to the pediatric oncology clinic. In this study, we aimed to examine the characteristics of the patients who applied to our outpatient clinic with CALMs. Patients and Methods: The data of 157 pediatric patients who applied to our institution with the diagnosis of CALMs between June 2010 and November 2020 were analyzed retrospectively. Results: There were 157 pediatric cases referred to us for CALMs. According to the National Institutes of Health (NIH) diagnostic criteria, 109 (69.4%) cases were diagnosed with NF1. The diagnosis of 22 cases with NF1 were supported by genetic examination. Optic glioma was detected in 39 (24.8%) cases. In 15 (38.4%) of cases with optic glioma, visual functions were also affected. Second diagnostic criterion did not develop during the follow-up period, except for macules, in 48 cases (30.5%). Conclusion: In cases with multiple CALMs, the probability of NF1 diagnosis is high, and close and regular follow-up is of great importance in catching the development of the second clinical criterion and minimizing its morbidity.
  • Thumbnail Image
    PublicationOpen Access
    Hematopoietic stem cell transplantation to a patient with acute myeloid leukemia from a sibling donor positive for SARS-CoV-2 by RT-PCR test
    (2022-01-01) KOÇ, AHMET; TRUE, ÖMER; EKER, NURŞAH; KOÇ A., DOĞRU Ö., EKER N., Tas B. T., Senay R. E.
  • Thumbnail Image
    PublicationOpen Access
    Malignite şüphesi ile başvuran lenfadenopatili olguların değerlendirilmesi: tek merkez deneyimi
    (2022-10-01) EKER, NURŞAH; TOKUÇ, AYŞE GÜLNUR; Eker N., Keskin K. O., Tokuç A. G.
    Amaç: Çocukluk çağının en sık başvuru nedenini oluşturan lenfadenopatilere (LAP), genellikle öykü ve fizik muayene ile tanı konulabilir ve ek tetkik gerekmezken malign hastalık korkusu nedeni ile pek çok tetkik istenmekte ve hastalar uzun süre takipte tutulmaktadır. Bu çalışmada 2012-2021 yılları arasında LAP nedeni ile, merkezimiz Çocuk Onkoloji polikliniğine malignite şüphesi ile yönlendirilmiş olguların, dosya verileri taranarak geriye dönük olarak değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Yöntem: Hastaların demografik verileri, tetkikleri, poliklinik başvuru sayıları, izlem süreleri, ek tetkiklerin tanıya katkısı ve tanıları geriye dönük olarak, benign grupta olup, başvuru anında, fizik muayenede LAP boyutu <2cm olan olgular (grup A), benign grupta, başvuru anı LAP boyutu >2cm olan olgular (grup B) ve malign hastalık gurubu (grup C) olarak üç gruba ayrılarak değerlendirildi.Bulgular: Grup C’de, yaş ortancası istatistiksel anlamlı olarak diğer gruplara göre daha yüksekti (p<0,001). Ek bulgu, istatistiksel anlamlı olarak malign grupta daha fazla hastada saptandı (p=0,002). Malign grupta istatistiksel anlamlı olarak daha az başvuru sayısı olduğu görüldü (p=0,026).Sonuç: Çocukluk çağı LAP etyolojisinin en sık sebebi benign nedenler iken tanıda en önemli basamağı öykü ve fizik muayene oluşturmaktadır. Seçilmiş hastalar dışında ek tetkikler hem radyasyon maruziyeti hem de ailelerde oluşturacağı stres nedeni ile düşünülerek istenmeli, takip sürelerinin de olgu bazında değerlendirilerek çok uzun tutulmaması gerektiğini düşünmekteyiz.Anahtar Kelimeler: Lenfadenopati, çocuk, kanser