Person: YUMUK, PERRAN FULDEN
Loading...
Email Address
Birth Date
Research Projects
Organizational Units
Job Title
Last Name
YUMUK
First Name
PERRAN FULDEN
Name
7 results
Search Results
Now showing 1 - 7 of 7
Publication Open Access Role of baseline Ga-68-PSMA PET/CT-derived whole-body volumetric parameters in predicting survival outcomes of metastatic castration-resistant prostate cancer patients receiving first-line treatment(2022-08-01) AKIN TELLİ, TUĞBA; ÖZGÜVEN, SALİH; FİLİZOĞLU, NUH; ÖZTÜRK, MEHMET SAADEDDİN; ARIKAN, RUKİYE; DEMİRCAN, NAZIM CAN; BAŞOĞLU TÜYLÜ, TUĞBA; ALSAN ÇETİN, İLKNUR; ÖNEŞ, TUNÇ; DANE, FAYSAL; YUMUK, PERRAN FULDEN; AKIN TELLİ T., ÖZGÜVEN S., Alan O., Filizoglu N., ÖZTÜRK M. S. , Sariyar N., Isik S., Arikan R., DEMİRCAN N. C. , BAŞOĞLU TÜYLÜ T., et al.Objective We aimed to evaluate whether baseline Ga-68-PSMA PET/CT-derived whole-body volumetric parameters could be used as predictive biomarkers for survival in metastatic castration-resistant prostate cancer (mCRPC) patients receiving first-line treatment. Materials and methods This retrospective study included 54 mCRPC patients, who underwent baseline Ga-68-PSMA PET/CT imaging within 1 month before starting first-line treatment. Pre-treatment prostate-specific antigen (PSA) levels and treatments were recorded. SUVmax, SUVmean, whole-body PSMA-derived tumor volume (wbPSMA-TV), and whole-body total lesion PSMA (wbTL-PSMA) were calculated for all patients. PSA response was defined as a decline of >= 50% from pre-treatment value at 12 weeks. Overall survival (OS) was measured from the start of the first-line treatment for mCRPC. Results Docetaxel and abiraterone/enzalutamide were administered to 32 and 22 patients in the first-line setting, respectively. wbPSMA-TV (rho = 0.582, p = 0.004) and wbTL-PSMA (rho = 0.564, p = 0.007) showed moderate positive correlations with PSA levels. Older age (p = 0.02), higher wbPSMA-TV (p = 0.007), higher PSA (p = 0.01), higher number of bone metastases (p = 0.02), and lack of PSA response (p = 0.03) were significantly associated with an increased risk of mortality. Multivariate analysis determined wbPSMA-TV (HR: 1.003, 95% CI 1.001-1.004, p = 0.001) and PSA response (HR: 2.241, 95% CI 1.189-4.222, p = 0.01) as independent predictors of OS. Conclusion The wbPSMA-TV may be a useful tool to reflect tumor burden and predict survival outcomes in patients with mCRPC.Publication Metadata only Real-world assessment of quality-of-life in patients with breast cancer treated with adjuvant endocrine therapy(2022-07-01) ARIKAN, RUKİYE; BAŞOĞLU TÜYLÜ, TUĞBA; DANE, FAYSAL; YUMUK, PERRAN FULDEN; KÖSTEK, OSMAN; AKIN TELLİ T., ÖZTÜRK M. S., Alan O., Hasanov R., KÖSTEK O., Arikan R., BAŞOĞLU TÜYLÜ T., Kaya S., Ercelep O., Babacan N. A., et al.Objective: The aim of this study was to investigate quality-of-life (QoL) in breast cancer (BC) patients treated with adjuvant endocrine therapy (AET). Methods: We designed a cross-sectional study of 233 BC patients treated with AET and used the Functional Assessment of Cancer Therapy - Breast questionnaire. Results: No significant difference was observed between endocrine agents. Duration of AET did not affect QoL. In the entire cohort, multivariate analysis determined age (p = 0.034) and switching treatment from tamoxifen to aromatase inhibitors (p = 0.049) as significant positive coefficients of QoL, while comorbidity (p = 0.072) tended to be associated with lower scores. Education level (p = 0.001) and chemotherapy (p = 0.04) were significant predictors of QoL in the tamoxifen group, while comorbidity (p = 0.04), surgery type (p = 0.02), radiotherapy (p = 0.006) and stage (p = 0.009) had a significant impact on QoL in aromatase inhibitors group. Conclusion: Evaluating the well-being of BC patients by QoL questionnaires is of great importance to identify particular subgroups that may require supportive care.Publication Metadata only Kanser tanisi alan hastalarda poli̇kli̇ni̇k şartlarinda üç farkli test İle nütri̇syonel durum değerlendi̇rmesi̇(2012-04-19) ATASOY, BESTE MELEK; ÖZGEN, ZERRİN; DANE, FAYSAL; YUMUK, PERRAN FULDEN; Atasoy B. M., Aygör H. A., Günaydın D., Özlen T., İbrahimov R., Özgen Z., Dane F., Yumuk P. F.Publication Metadata only Rektum kanseri̇ni̇n adjuvan tedavi̇si̇nde oral floropi̇ri̇mi̇di̇n foli̇ni̇k asi̇tle eş zamanli radyoterapi̇ uygulamasinin yaşam kali̇tesi̇ne etki̇si̇(2012-04-19) ÖZGEN, ZERRİN; DANE, FAYSAL; ATASOY, BESTE MELEK; YUMUK, PERRAN FULDEN; Özgen Z., Dane F., Özden S., Akgün Z., Atasoy B. M., Yumuk P. F., Mayadağlı A., Turhal S., Abacıoğlu U.Amaç: Bu çalışmada rektum kanserinin adjuvan tedavisinde oral fl oropirimidin-folinik asitle eş zamanlı radyoterapi uygulamasının yaşam kalitesine etkisinin araştırılması amaçlandı. Gereç-Yöntem: Prospektif planlanan bu faz II çalışmada Ekim 2003-Aralık 2005 tarihleri arasında WHO performans skoru 0-1, evresi pT3-T4pN+, histopatolojisi adenokanser olan ve yazılı onamı alınmış yaşam kalitesi formlarını dolduran 25 hasta analize dahil edildi. Protokole göre pelvik radyoterapi (RT) konvansiyonel fraksiyon şemasıyla kemoterapi (KT) oral fl oroprimidin-UFT 300 mg/m2/ gün, folik asit 30 mg/m2/gün eş zamanlı olarak toplam 50.4 Gy/28 fraksiyon/5 haftada uygulandı. Çalışmada Avrupa Kanser Araştırma ve Tedavisi Organizasyonu (EORTC) yaşam kalitesi grubunun izni alınarak EORTC-QLQC30 genel sağlık ve EORTC QLQCR38 kolorektal kanser yaşam kalitesi formlarının Türkçe sürümleri kullanıldı. Formlar kemoradyoterapinin (KRT) başında (KRT1) ve tedavi bitiminde (KRT2) birer kez uygulandı. Yaşam kalitesi skorları 0-100 arasında hesaplandı ve ortalama değerleriyle (±standart sapma) verildi. Yüksek skor, fonksiyonel skalada sağlık durumunun iyiliğini semptom skalasında semptomun fazlalığını göstermekteydi. Zamana bağlı değişkenlerin ortalamalarının karşılaştırılmasında ilişkili örneklemler için t testi (paired-sample t test) kullanıldı. Anlamlılık için p değeri <0.05 seçildi. KRT sırasında görülen yan etkilerin değerlendirilmesi genel toksisite kriterleri (CTC) v2.0’a göre yapıldı. Bulgular: Tüm hastalar RT’yi planlandığı şekilde tamamlandı. Eş zamanlı KT uygulaması %84 hastada kesintisiz gerçekleşti. Yan etkilerden derece 2 diyare %25, derece 2 dizüri %10, derece 3 dizüri %10 oranında izlendi. Hastaların tamamı KRT başında yaşam kalitesi formalarını doldurmuşken KRT sonu tamamlama oranı %96 idi. Formlarda yer alan sorulardan genel sağlık durumunu, fiziksel fonksiyonları ve semptomları sorgulayan sorulara hastaların tamamı cevap verdi. Buna karşılık seksüel fonksiyon sorularına erkek hastalar %76 oranında cevap verirken kadınların hiçbirisi sorulara cevap vermedi. KRT başı ve sonu ortalama skorlardan anlamlı fark görülenler şu şekildeydi: diyare (KRT1:18.66±32.03; KRT2:43.99±35.64, p=0.01), idrar problemleri (KRT1: 34.66±24.49; KRT2:51.55±30.41, p=0.006), kemoterapiye bağlı yan etkiler (KRT1: 21.33±15.35; KRT2: 29.33±24.40, p=0.05). Bu parametreler dışında yer alan global sağlık durumu skoru, fonksiyonel durum parametreleri ve semptom skorları arasında KRT1-KRT2 karşılaştırmasında anlamlı fark bulunmadı. Semptom skalasında emosyonel ve insomnia skorları KRT başında kadınlarda kötü iken, fiziksel skorlar erkeklerde daha kötüydü. KRT sonu bu farkların kaybolduğu izlendi. Sonuç: Çalışmamızda rektum kanseril tanısı alan hastalarda oral fl oropirimidin ile eş zamanlı KRT uygulamasının diyare ve idrar probleri dışında yaşam kalitesine olumsuz etkisinin olmadığı görülmüştür. Çalışmamız yüksek hasta sayılı ve uzun takipli çalışmalarla desteklenmelidir.Publication Metadata only Nüks yüksek gradli gli̇al tümörlerde bevasi̇zumabin sağkalim üzeri̇ne etki̇si̇(2012-04-19) DANE, FAYSAL; ATASOY, BESTE MELEK; ÖZGEN, ZERRİN; ALSAN ÇETİN, İLKNUR; YUMUK, PERRAN FULDEN; Dane F., Atasoy B. M., Aktaş B., Özgen Z., Alsan Çetin İ., Abacıoğlu U., Yumuk P. F.Amaç: Bu çalışmada, yüksek gradlı glial tümör tanısı alarak standart tedaviler sonrası nüks etmiş hastalarda tedaviye bevasizumab eklenmesinin sağkalıma etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Gereç-Yöntem: Şubat 2005-Temmuz 2010 tarihleri arasında 17’si glioblastoma olmak üzere yüksek gradlı glial tümör tanısı almış ortanca yaşı 50 (aralık, 25-62 yaş) toplam 21 (12K:9E) hastanın geriye dönük verileri incelendi. Subtotal eksizyon yapılmış iki ve biyopsi ile tanı konmuş bir hastanın dışında tüm hastalarda (n=18) primer tümör total olarak eksize edilmişti. Postop radyoterapi, eş zamanlı temozolamid 75 mg/m2 ile ortanca 60 Gy olarak uygulanmıştı. Adjuvan dönemde temozolamid 150-200 mg/m2/1-5.günler/28 günde bir olmak üzere ortanca 8 kür (aralık 2-19 kür) devam etmişti. Klinik ve radyolojik progresyon izlenen hastalarda bevasizumab (10 mg/kg/1-14. günler 28. günde bir) tek başına (n=19) ya da irinotekan (n=2) ile birlikte uygulandı. Sağkalım sonuçları Kaplan-Meier eğrisi çizdirilerek elde edildi. Bulgular: Tüm hastalarda cerrahiden itibaren ortanca takip 25 ay (aralık 12-68 ay) idi. Nüks eden hastalardan dördüne cerrahi, altısına Gamma Knife ile stereotaktik radyocerrahi ve altısına da adjuvan temozolamid sonrası yeniden temozolamid (2-10 kür) uygulandı. Standart adjuvan tedavi (kemoradyoterapi ve adjuvan temozolamid) sonrası nüks durumunda doğrudan bevasizumab başlanan dokuz hasta vardı. Nüksten sonra bevasizumab ortanca 6 kür (aralık, 2-27 kür) uygulandı. Hiçbir hastada bevasizumaba bağlı ölüm izlenmedi. Tüm hastalarda cerrahiden itibaren iki yıllık genel sağkalım %62.5 idi. Bevasizumab sonrası ortanca progresyonsuz sağkalım 5 ay (%95 güven aralığı 2.2- 7.8 ay) ve ortanca genel sağkalım 8 ay (%95 güven aralığı 5.1-10.9 ay) idi. Altı aylık progresyonsuz sağkalım %49.1, 6 ve 12 aylık genel sağkalımlar sırasıyla %73.7 ve %39.3 oldu. Sonuç: Nüks yüksek gradlı glial tümörlerde bevasizumab uygulaması diğer tedavilere göre daha yüksek progresyonsuz sağkalım ve genel sağkalım sonuçlarıyla ümit verici bir tedavi olma özelliği göstermektedir.Publication Open Access Impact of skeletal muscle measurements by chest computed tomography on survival and postoperative complications in patients with soft tissue sarcoma(2022-01-01) ARIKAN, RUKİYE; EROL, BÜLENT; KÖSTEK, OSMAN; BAYOĞLU, İBRAHİM VEDAT; DANE, FAYSAL; YUMUK, PERRAN FULDEN; ÖZGEN, ZERRİN; BUĞDAYCI, ONUR; AKIN TELLİ T., BUĞDAYCI O., Alan O., Sariyar N., Isik S., Arikan R., Yasar A., Majidova N., Celebi A., EROL B., et al.© 2022 Taylor & Francis Group, LLC.This study aims to evaluate whether sarcopenia, measured by chest computed tomography (CT), affects survival outcomes and postoperative complications in soft tissue sarcoma (STS) patients undergoing surgery. In this retrospective study, CT scans of 79 patients were reviewed to measure pectoralis and T12 vertebra muscle area. Both were then adjusted for height (cm2/m2) as pectoralis muscle index (PMI) and T12 vertebra muscle index (TMI). Analyses were performed by dichotomizing muscle indices at gender-specific 50th percentile; PMI and TMI < 50th percentile were defined as low, and ≥50th percentile as high. Overall postsurgical complication rate (PCR) was 16%. Median length of hospital stay (LOHS) was 10 days (3–90). PMI and TMI were significantly lower in women (p = 0.02, p = 0.04). Median body mass index was significantly higher in high PMI and TMI groups (p = 0.01 for both). PCR and LOHS were similar between low and high PMI and TMI groups. Median follow-up was 29 months, 37 patients had recurrence and 23 died. No significant difference was noted between low and high PMI and TMI groups, in terms of disease-free or overall survival. PMI and TMI as measured by chest CT had no impact on survival outcomes or postoperative complications in localized STS.Publication Open Access Association of Pre-treatment Sarcopenia with Side Effects and Prognosis in Non-small Cell Lung Cancer Patients Receiving Erlotinib(2022-08-01) DEMİRCAN, NAZIM CAN; ENGÜR, CEREN ÖZGE; AKIN TELLİ, TUĞBA; BAŞOĞLU TÜYLÜ, TUĞBA; ARIKAN, RUKİYE; ÖZGÜVEN, SALİH; DANE, FAYSAL; KAYA, HANDAN; ÖNEŞ, TUNÇ; YUMUK, PERRAN FULDEN; DEMİRCAN N. C. , ENGÜR C. Ö. , AKIN TELLİ T., BAŞOĞLU TÜYLÜ T., Arikan R., Yasar A., Celebi A., Alan O., Isik S., ÖZGÜVEN S., et al.OBJECTIVE We investigated the relationship of baseline sarcopenia with toxicities, treatment response, and survival in patients who had non-small cell lung cancer (NSCLC) harboring an epidermal growth factor receptor (EGFR) mutation and received erlotinib.METHODS Computed tomography images from PET/CT scans before erlotinib treatment were retrospectively assessed. Skeletal muscle index, calculated as skeletal muscle area at third lumbar vertebra level/square of height, was used to define sarcopenia with < 52.4 cm2/m2 for males and < 38.5 cm2/m2 for females. Cox hazard models were conducted to determine predictors of survival.RESULTS The study included 30 patients, and 11 (36.7%) were sarcopenic. All-grade and Grade 3 toxicities were more frequent in sarcopenic group, although it was statistically insignificant (81.8% vs. 63.2%, p=0.282 for all-grade, and 18.2% vs. 10.5%, p=0.552 for grade 3). Response rates were 63.6% in sarcopenic and 68.4% in non-sarcopenic patients (p=0.789). Median progression-free survival was 7.9 and 9.2 months in sarcopenic and non-sarcopenic cases, respectively (p=0.561). However, median overall survival (OS) of sarcopenic patients was significantly shorter than non-sarcopenic ones (11.8 vs. 30.2 months, p=0.023), and sarcopenia predicted OS independently in multivariate analysis (Hazard ratio=2.63, p=0.029).CONCLUSION Early recognition, treatment, and prevention of sarcopenia may improve long-term survival in EGFRmutant NSCLC patients treated with first-line erlotinib.