Publication: Ebus: hasta başı değerlendi̇rmeni̇n önemi̇
Loading...
Files
Date
2018-03-06
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Abstract
Amaç: Endobronşial ultrasonografi (EBUS) aracılı biyopsi tüm dünyada yaygın olarak kullanılan ve
hastaların morbidite sebebi olabilecek mediastinoskopi gibi işlemlerden kaçınmasını sağlayabilen kabul
görmüş bir yöntemdir. Yapılan çalışmalarla duyarlılığı ve özgüllüğü kanıtlanmış bu yöntemin yakın
zamanda merkezimizdeki uygulamalarda ortaya koyduğu sonuçları ve bunların klinikopatolojik
yansımasını göstermeyi amaçlıyoruz.
Gereç ve Yöntem: Mayıs 2016-Temmuz 2017 tarihleri arasında Marmara Üniversitesi Pendik Eğitim ve
Araştırma Hastanesi Patoloji Laboratuvarın’da değerlendirilen EBUS aracılı biyopsiler çalışmamıza
alınmıştır. Olgulara ait klinik bilgiler retrospektif olarak merkezimiz sistemi üzerinden ve patolog
eşliğinde işlem yapılan olgularda olgu patoloji formu üzerine patolog tarafından alınan notlardan elde
edilmiştir.
Bulgular: Toplam 61 olgunun değerlendirildiği çalışmamızda, 3 olguya 2 defa EBUS aracılı biyopsi
uygulandığı görülmüştür. Bu olguların yalnız 5’inde hasta başı değerlendirme yapılmamıştır. Olgularda
ortalama yaş 58, kadın/erkek oranı 20/41’dir. Olguların ön tanılarında sırasıyla malignite (%70, n=42),
sarkoidoz (%30, n=18), enfeksiyon (tüberküloz dahil)(%16, n=10), lenfoma (%3, n=2) ve son olarak
moleküler inceleme için yeni tümör dokusu (%2, n=1) yer almaktadır. Elli beş (%90) olguda mediastinal
lenf noduna girilmiş, 4 (%7) olguda akciğerdeki kitleye, 2 (%3) mediastendeki kitleye ve 1 (%2) olguda
hiler lenf noduna girilmiştir. Olgu başına yapılan ortalama girişim sayısı 4’tür. Dokuz olguda yetersiz
sitolojik materyal değerlendirmesi yapılmıştır. Bu olguların 2’sinde hasta başı değerlendirme
yapılamamış, 3 olguda 1’er girişim sonrası hasta uyumsuzluğu veya lezyon/lezyonların uygunsuzluğu
nedeniyle işlem sonlandırılmak zorunda kalınmış, 4 olguda hasta başı değerlendirmede yetersiz ya da
sınırlı sayıda hücre içeren materyal olduğu bildirilmiş kalıcı patolojik incelemede olgulara ait tüm
materyal incelendiğinde tanı için yeterli materyalin olmadığı görülmüştür. Olguların kalıcı patoloji
incelemesi/ hasta başı değerlendirme uyumuna bakacak olursak malignite pozitif olgularda %100 uyum
(18/18) saptanırken, yetersiz olguları göz ardı edersek, malignite negatif olgularda da uyum %100
olarak saptanmaktadır. Granülom olarak raporlanan olgularda uyum %70 (10/7) olarak saptanmıştır.
Malignite pozitif olgularımızdan 5’inde klinik istek üzerine hücre bloklarından moleküler inceleme
yapılmış, bir olgudaki EGFR mutasyonu incelemesi açısından yetersizlik dışında, EGFR-ALK-ROS1
moleküler incelemelerinin tamamından sonuç alınabilmiştir.
Sonuç
EBUS aracılı biyopsi uygulamalarında klinik ön tanılarda sıkça yer alan malignite ve granülomatöz patolojiler çalışmamızda özellikle ele alınmıştır. Malignite pozitif olgularda hasta başı değerlendirme ve
kalıcı patoloji incelemeleri uyumu %100 olarak saptanmıştır. Bu durum başta yeni tanı alan olgular
olmak üzere klinik yönlendirmede hızlı ve doğru adımlar atılmasını sağlamaktadır. Ayrıca hasta başı
değerlendirmenin “yetersiz” patoloji raporlarının sayısını azaltacağını düşündürmektedir. Aynı
değerlendirme granülomatöz patolojiler açısından yapıldığında %70 olarak bulunmuştur. Bunun
sebebinin büyük oranda işlem sırasındaki patoloji incelemesinde olguya ait tüm yayma lamlarının ve
hücre bloğunun incelenememesinden kaynaklandığı görülmüştür.
Description
Keywords
EBUS, hasta başı değerlendirme, uyum
Citation
BOZKURTLAR E., ERÇETİN Y., OLGUN YILDIZELİ Ş., KOCAKAYA D., BOSTANCI K., AHISKALI A. R. , \"EBUS: HASTA BAŞI DEĞERLENDİRMENİN ÖNEMİ\", 27. ULUSAL PATOLOJİ KONGRESİ, Antalya, Türkiye, 15 - 18 Kasım 2017