Person: VELİOĞLU, ARZU
Loading...
Email Address
Birth Date
Research Projects
Organizational Units
Job Title
Last Name
VELİOĞLU
First Name
ARZU
Name
20 results
Search Results
Now showing 1 - 10 of 20
Publication Metadata only Waist circumference is associated with carotid intima media thickness in peritoneal dialysis patients(SPRINGER, 2013) VELİOĞLU, ARZU; Asicioglu, Ebru; Kahveci, Arzu; Arikan, Hakki; Koc, Mehmet; Tuglular, Serhan; Ozener, Cetin IshakAtherosclerosis is responsible for the high mortality rate in end-stage renal disease patients. Defining risk factors for atherosclerosis may lead to reduction in cardiovascular disease through modification of these factors. Peritoneal dialysis (PD) patients are subjected to high glucose loads on a daily basis, which results in considerable weight gain and an increase in waist circumference (WC). WC as an indicator of abdominal obesity is a risk factor for atherosclerosis in the general population. Carotid artery intima media thickness (CIMT) measurement is a reliable method for the detection of early atherosclerosis. The aim of this study was to investigate the relationship between WC and CIMT and to define risk factors associated with CIMT in PD patients. Fifty-five PD patients and 40 healthy controls were included. Atherosclerosis was assessed using measurement of CIMT. Fasting blood was collected for analysis. Anthropometric parameters (age, weight, BMI, and WC) were measured. Peritoneal dialysis patients had higher WC (93.9 +/- A 1.7 vs. 87.3 +/- A 1.2 cm, p < 0.05) and CIMT (0.70 +/- A 0.02 vs. 0.57 +/- A 0.01 mm, p < 0.01) than the control group. On univariate analysis, age, WC, plaque formation, and D/P creatinine were positively correlated with CIMT, whereas residual renal function, albumin, ultrafiltration volume, and D/D0 glucose were negatively correlated. On multivariate analysis, only age, WC, and plaque formation showed correlation (p < 0.001). Carotid artery intima media thickness is associated with age, plaque formation, and WC in PD patients. WC measurement is a simple, inexpensive, reproducible, and reliable method of evaluating atherosclerosis risk in PD patients and should be assessed at every visit. Appropriate counsel should be provided to patients with greater WC who are deemed to be at risk for atherosclerosis.Publication Open Access Peritoneal dialysis-related peritonitis with an unexpected micro-organism: enterococcus hirae(2017-01-01) BARUTÇU ATAŞ, DİLEK; AŞICIOĞLU, EBRU; VELİOĞLU, ARZU; TUĞLULAR, ZÜBEYDE SERHAN; ARIKAN, İZZET HAKKI; BARUTÇU ATAŞ D., AYKENT M. B., AŞICIOĞLU E., ARIKAN İ. H., VELİOĞLU A., TUĞLULAR Z. S., ÖZENER İ. Ç.Enterococcus Hirae is a gram-positive, facultative, anaerobic bacterium which is usually a zoonotic pathogen rarely isolated from human infections. There are no published reports describing continuous ambulatory peritoneal dialysis (CAPD) related- peritonitis with Enterococcus Hirae in the literature. With the following report, we describe the case of peritoneal dialysis (PD)-related peritonitis due to Enterococcus Hirae.Publication Metadata only Protective Effect of the Vasopressin Agonist Terlipressin in a Rat Model of Contrast-Induced Nephropathy(KARGER, 2011) VELİOĞLU, ARZU; Ari, Elif; Yilmaz, Yusuf; Kedrah, Alla Elden; Alahdab, Yesim; Cakalagaoglu, Fulya; Arikan, Hakki; Kocak, Huseyin; Macunluoglu, Beyza; Atakan, Aydin; Kahveci, Arzu; Asicioglu, Ebru; Tuglular, Serhan; Ozener, CetinBackground/Aims: Contrast-induced nephropathy (CIN) remains a leading cause of iatrogenic acute renal failure. Terlipressin, a long-acting analog of vasopressin, may improve renal function. This study aimed to investigate the possible protective effect of terlipressin against the development of experimental CIN in rats. Methods: Wistar albino rats (n = 32) were allocated randomly into four equal groups of 8 each, i.e. control, terlipressin, contrast media (CM), and terlipressin plus contrast media (TCM). CIN was induced by intravenous administration of indomethacin (10 mg/kg), N-nitro L-arginine methyl ester (L-NAME, 10 mg/kg, twice at 15 and 30 min), and high-osmolar contrast media meglumine amidotrizoate 60%. Renal function parameters, kidney histology, and tubular expression of vascular endothelial growth factor (VEGF) were determined. Results: Mean serum creatinine levels were decreased (p < 0.05) and creatinine clearance (p < 0.05) increased in the TCM group compared with the group. Notably, rats in the TCM group displayed less tubular necrosis (p < 0.05), medullary congestion (p < 0.05), and a reduced tubular expression of VEGF (p < 0.05) compared with the CM group. Conclusion: These results demonstrate that terlipressin can inhibit the development of CIN. Copyright (C) 2011 S. Karger AG, BaselPublication Open Access Unusual causes of peritonitis in a peritoneal dialysis patient: Alcaligenes faecalis and Pantoea agglomerans(BMC, 2011) VELİOĞLU, ARZU; Kahveci, Arzu; Asicioglu, Ebru; Tigen, Elif; Ari, Elif; Arikan, Hakki; Odabasi, Zekaver; Ozener, CetinAn 87-year-old female who was undergoing peritoneal dialysis presented with peritonitis caused by Alcaligenes faecalis and Pantoea agglomerans in consecutive years. With the following report we discuss the importance of these unusual microorganisms in peritoneal dialysis patients.Publication Metadata only Donor Contraindications to Living Kidney Donation: A Single-Center Experience(ELSEVIER SCIENCE INC, 2015) VELİOĞLU, ARZU; Magden, K.; Ucar, F. B.; Velioglu, A.; Arikan, H.; Yegen, S. C.; Tuglular, S.; Ozener, I. C.Objective. Kidney transplantation is the treatment of choice in end-stage renal disease. In Turkey, the inadequate cadaveric donor supply has resulted in transplantation from living kidney donors (LKD) in 80% of transplant operations. LKD candidates undergo a thorough general medical evaluation and are approved to donate their kidneys only if no contraindication is found. In our study we aimed to investigate the reasons and rate of denial for living kidney donation in our center. Methods. We included all LKD candidates who applied to our center between June 2012 to June 2014. Demographic data, rate of rejection, and the reasons for denial to organ donation were analyzed retrospectively. Results. Of the 97 LKD candidates included in the study, 60 (62%) were unable to donate their kidneys. Among the reasons for denial were hypertension with target organ damage in 30% (n = 18), immunologic reasons in 23% (n = 14), impaired renal function in 20% (n = 12) cardiovascular reasons 13.3% (n = 8), diabetes mellitus in 10% (n = 6), malignity in 10% (n = 6), obesity (body mass index > 35 kg/m(2)) in 5% (n = 3), and miscellaneous in 18.3% (n = 11). There were >1 reasons in 13 candidates. Conclusions. The problems detected in donor candidates offer a possibility for early detection of disorders and increased awareness.Publication Metadata only Peri̇ton di̇yali̇zi̇ hastasında leclerci̇a adecarboksi̇lata peri̇toni̇ti̇(2015-10-21) BARUTÇU ATAŞ, DİLEK; VELİOĞLU, ARZU; ARIKAN, İZZET HAKKI; KOÇ, MEHMET; TUĞLULAR, ZÜBEYDE SERHAN; AŞICIOĞLU, EBRU; BARUTÇU ATAŞ D., VELİOĞLU A., AŞICIOĞLU E., AYKENT M. B., ARIKAN İ. H., KOÇ M., TUĞLULAR Z. S., ÖZENER İ. Ç.Giriş: Peritonit, sürekli ayaktan periton diyalizinin (SAPD) en sık ve önemli komplikasyonudur. Leclercia adecarboksilata, Enterobactericea ailesinden gram negatif, hareketli bir basildir. Periton diyalizi (PD) ilişkili peritonitin çok nadir bir sebebidir. Olgu Sunumu: Kronik glomerulonefrite bağlı son dönem böbrek yetmezliği (SDBY) nedeniyle 12 yıldır SAPD tedavisi gören 72 yaşında kadın hasta ateş, bulantı, kusma, karın ağrısı ve diyalizatta bulanıklaşma şikayeti ile hastaneye başvurdu. Fizik muayenede kan basıncı 90/60 mm/Hg, ateş 38,8 C°, batında yaygın hassasiyet saptandı. Diyaliz sıvısında silme lökosit izlendi. Laboratuvar tetkiklerinde WBC 4.600/µL, CRP 135 mg/L (N: 0-5) ve prokalsitonin 63 ng/mL (N: 0-0.5) izlendi. Kan ve periton sıvısı kültürleri alındıktan sonra ampirik olarak intraperitoneal sefuroksim ve oral siprofloksasin başlandı. Ertesi gün hastada klinik kötüleşme oldu ve periton sıvısı kültüründe Acinetobacter Baumanii ve Leclercia Adecarboksilata üremesi bildirildi. Antibiyograma göre tedaviye intravenöz imipenem ile devam edildi. Klinik düzelme sağlandı, Diyalizat hücre sayısı tedavinin 5. gününde negatifleşti. 2 hafta sonra antibiyotik rezistansını önlemek için imipenem kesilerek intraperitoneal amikasin ve oral siprofloksasine geçildi. Toplam üç hafta süren antibiyotik tedavisi sonrası hasta tamamen iyileşti ve tekrarlayan kültürlerde üreme olmadı. PD katateri çekilmeyen hastanın takiplerinde relaps peritonit izlenmedi. Tartışma: Gram negatif mikroorganizmalarla ilişkili peritonitlerde mortalite daha yüksektir ve daha sık olarak PD kateterinin çıkarılması gerekmektedir. Leclercia Adecarboxilata tek başına ya da bizim hastamızda olduğu gibi polimikrobial infeksiyonların bir komponenti olarak izole edilebilir. Epidemiyolojisi tam olarak bilinmemekle birlikte hastaların çoğunluğu immunsupresiftir. Ancak Leclercia Adecarboksilatanın etken olduğu infeksiyonların çoğunluğu hayati tehdit oluşturmaz. Acinetobacter Baumanii gibi tehlikeli bir mikroorganizma ile birlikte üretilmesine rağmen uygun antibiyotik tedavisi ile başarılı bir sonuç alınmıştır.Publication Open Access Uncommon presentation of CAPD-related peritonitis with unusual organism: Kocuria kristinae. Case report and review of the literature(MARMARA UNIV, FAC MEDICINE, 2017-01-15) VELİOĞLU, ARZU; Barutcu Atas, Dilek; Arikan, Hakki; Aykent, Basar; Asicioglu, Ebru; Velioglu, Arzu; Tuglular, Serhan; Ozener, CetinKocuria kristinae is a gram-positive coccus of Micrococcaceae family. Kocuria kristinae inhabits the skin and mucous membranes. It can cause opportunistic infections in patients with indwelling devices and severe underlying diseases. We describe here a case of acute peritonitis caused by Kocuria kristinae in a patient on continuous ambulatory peritoneal dialysis (CAPD). Additionally, a review of other reported CAPD related peritonitis by Kocuria kristinae is provided. The importance of Kocuria kristinae as a pathogen in patients with CAPD peritonitis should not be underestimated.Publication Metadata only Determinants of hemoglobin variability in stable peritoneal dialysis patients(SPRINGER, 2014) VELİOĞLU, ARZU; Arikan, Hakki; Asicioglu, Ebru; Velioglu, Arzu; Nalcaci, Serdar; Birdal, Gurdal; Guler, Derya; Koc, Mehmet; Tuglular, Serhan; Ozener, CetinSignificant within-patient hemoglobin (Hb) level variability is well recognized in particularly hemodialysis patients. Several factors such as hospitalizations, intercurrent diseases and IV iron therapy are found to be related to Hb variability (Hb-var). In this observational study, we aimed to identify predictors and outcome of Hb-var in peritoneal dialysis (PD) patients without hospitalization, intercurrent disease and IV iron therapy during the study period. All patients were in the maintenance phase of short-acting erythropoiesis-stimulating agents (ESAs) therapy. The target range of Hb was 11-12 g/dL according to KDOQI Guidelines in 2007. The desired range of Hb was 11-12.5 g/dL. Patients' demographic and laboratory data were collected at baseline. Atherosclerotic disease was assessed using carotid intima-media thickness (CIMT). We assessed Hb variability with various methods using SD Hb(mean), SD Hb(range) and the velocity of Hb change. Hb deflect(positive), Hb deflect(negative), Hb values and ESA dosing were recorded monthly for 6 months. This study included 50 prevalent PD patients (mean age 46.9 +/- A 13.7 years, 25 women). The mean velocity of Hb change was negatively correlated with age and positively correlated with frequent ESA dose changes. Higher albumin and residual renal function (RRF) were also positively correlated with Hb deflect(positive). Patients with CIMT a parts per thousand yen0.7 cm had lower SD Hb range compared to CIMT < 0.7 cm. Cumulative survival was better in patients with Hb levels consistently a parts per thousand yen10 g/dL compared to patients who had Hb < 10 g/dL for at least 1 month. However, Hb-var was not associated with mortality. In PD patients without hospitalization, intercurrent disease(s) or IV iron therapy, young age, higher albumin or RRF and lower CIMT were associated with greater oscillations in response to ESA therapy. Careful and appropriate ESA dose changes considering these parameters could minimize Hb variability in these patients.Publication Metadata only Primr FSGS ve ikinci FSGShastalarında karaciğer yağlanmasının karşılaştırılması(2019-10-16) ARIKAN, İZZET HAKKI; AKÇAY, SEÇKİN; TUĞCU, MURAT; VELİOĞLU, ARZU; KOÇ, MEHMET; TUĞLULAR, ZÜBEYDE SERHAN; AŞICIOĞLU, EBRU; Erbatur N. H., ARIKAN İ. H., AKÇAY S., TUĞCU M., VELİOĞLU A., AŞICIOĞLU E., KOÇ M., TUĞLULAR Z. S., ÖZENER İ. Ç.Giriş: Fokal segmental glomerüloskleroz (FSGS) çeşitli etiyolojiler sonrasında oluşan, podosit hasarı ve renal kitlede azalmadan kaynaklanan, glomerüllerin bir kısmında (fokal) ve etkilenen glomerülün bir bölümünde (segmental) skleroz ile karakterize histolojik bir lezyondur. FSGS genel olarak primer ve ikincil alt gruplarına ayrılır. Bu alt grupların bazı ortak klinik ve patolojik özellikleri olsa da tedavileri ve prognozları farklıdır ve bu nedenle ayrımları önemlidir. Bu ayrımda en önemli basamak olan elektron mikroskopunun ülkemizde rutin olarak uygulanmaması nedeni ile primer ve ikincil FSGS ayrımı güç olabilmektedir. Non-alkolik yağlı karaciğer hastalığı (NAFLD) ve kronik böbrek hastalığı (KBH) ilişkisi de göz önüne alındığında NAFLD’in ikincil FSGS etiyolojisinde rol oynayabileceği hipotezi kurulmuştur. Bizim çalışmamızın amacı primer ve ikincil FSGS ayrımın zor olduğu durumlarda ve hemodinamik FSGS’nin bilinen nedenlerinin (obezite, uyku apnesi) gösterilemediği durumlarda, tanıya yönlendirme amacı ile ikincil FSGS ile NAFLD arasındaki ilişkiyi araştırmaktır. Yöntem: Çalışmaya Marmara Üniversitesi Eğitim Araştırma Hastanesi’nde 2004 ile 2018 yılları arasında nefroloji bölümünden takipli ve böbrek biyopsisi ile FSGS tanısı alan 73 hasta dahil edildi. 18 yaş altı, ailesel/genetik FSGS, Fabry hastalığı, Virüs ilişkili FSGS, ilaç ilişkili FSGS tanılı hastalar çalışmaya dahil edilmedi. Hastane arşivinden ve elektronik veri sisteminden hastaların demografik özellikleri ve laboratuvar verileri retrospektif olarak toplandı. Nefrotik sendromun tüm komponentlerinin olduğu ve bilinen ikincil bir neden olmayan hastalar primer FSGS, hipoalbüminemi ve ödemi olmayan diğer hastalar ikincil FSGS kabul edildi. Primer ve ikincil FSGS tanılı hastalar demografik, klinik, laboratuvar ve ultrason (USG) ile tanımlanan karaciğer yağlanması açısından karşılaştırıldı. Bulgular: Hastaların 46’sı (%63) erkek, 27’si (%37) kadındı. Hastaların 29’u (%39,7) primer FSGS, 44’ü (%60,3) ikincil FSGS olarak değerlendirildi. Primer FSGS tanılı 2 (%6,9) hastada hepatosteatoz saptandı, 27 hastada (%93,1) ise hepatosteatoz yoktu, ikincil FSGS tanılı 26 (%59,1) hastada hepatosteatoz saptandı, 18 hastada (%40,9) ise hepatosteatoz yoktu. İkincil FSGS tanılı hastalarda hepatosteatoz primer FSGS hastalarına göre daha sık olup anlamlı fark bulunmaktadır. (P<0,001) Sonuç: Çalışmamızda ikincil FSGS tanılı hastalarda karaciğer yağlanmasının, primer FSGS hastalarına göre daha sık görüldüğü bulunmuştur. Bu sonuç NAFLD KBH arasındaki ilişki de göze alındığında NAFLD’ın ikincil FSGS ile ilişkili olabileceğini desteklemektedir. Primer ve ikincil FSGS ayrımı hem elektron mikroskopuna ulaşım güçlüğü hem de bilinen bir biyomarker olmaması nedeni ile zorluğunu korumaktadır. Primer ve ikincil FSGS ayrımın zor olduğu durumlarda ve hemodinamik FSGS’nin bilinen nedenlerinin (obezite, uyku apnesi) gösterilemePublication Open Access Unusual presentation of peritonitis with persistent clear aspirate: a case report(2010-12) VELİOĞLU, ARZU; Asicioglu, Ebru; Kahveci, Arzu; Bakir, Elif Ari; Bulur, Atilla; Arikan, Hakki; Koc, Mehmet; Tuglular, Serhan; Ozener, Cetin