Neoklasik realist teori bağlamında Likud Partisi’nin Arap – İsrail çatışmasına etkisi (1977-1992)

Simple item page
dc.contributor.advisorBölme, Selin Muzaffer
dc.contributor.authorAslankan, Mehmet Nuri
dc.contributor.departmentOrtadoğu Siyasi Tarihi ve Uluslararası İlişkileri Anabilim Dalı
dc.date.accessioned2021-09-10T10:50:28Z
dc.date.available2021-09-10T10:50:28Z
dc.date.issued2020
dc.description.abstractLikud Partisi’nin 1977 seçimleriyle iktidara gelmesi İsrail siyasi tarihinde dönüm noktası olarak görülmüş ve bu değişimin İsrail dış politikasında ve siyasi kültüründe ortaya çıkardığı politik, sosyal ve askeri dönüşümler ‘İkinci İsrail’ değerlendirmelerine yol açmıştır. Tezin temel iddiası Likud Partisi’nin ideolojisinden, liderlerine ve tabanına kadar partiyi var eden faktörlerin Arap-İsrail sorununa yönelik İsrail dış politikasını etkilediği ve sorunun kronikleşmesinde ve derinleşmesinde Likud’un ilk iktidar döneminin (1977-1992) etkili olduğudur. Tezde Likud Partisi’nin genelde İsrail dış politikasında özelde ise Arap-İsrail sorunundaki etkisi Neoklasik Realizm çerçevesinde analiz edilmiştir. Maddi kapasite ve güç dağılımı unsurlarının uluslararası ilişkilerde nedensel üstünlüğe sahip olduğunun altını çizen Neoklasik Realizm, bunun yanında ara değişken olarak kodladığı lider algısı, ideoloji, devlet-toplum ilişkisi, stratejik kültür ve yerel kurumlar gibi faktörlerin de karar alma süreçlerinde önemli rol oynadığını vurgulamaktadır. Bu anlamda Likud Partisi’nin Filistin’in bir bütün olarak İsrail’e ait olduğu inancı, güvenliğin askeri kapasiteyle sağlanabileceği yaklaşımı, uzlaşı karşıtlığı, barışa olan güvensizliği ve agresif yerleşim politikası; İsrail’i dış politikada ideolojik aidiyeti önceleyen ve sertlik yanlısı politikalara yönlendirmiştir. Nitekim girişilen tüm müzakare çabalarını sonuçsuz bırakan Likud Partisi; Golan Tepeleri’nin ilhakı, Kudüs’ün başkent yapılması, Irak Osirak saldırısı, Lübnan işgali, Filistinlilerin ulusal haklarının inkârı ve yasadışı yerleşimlere öncelik veren politikalarıyla sorunların daha da derinleşmesine ve hatta kronik hale dönüşmesine yol açmıştır. Likud Partisi’nin dış politikasının temel parametrelerini oluşturan bu faktörler İsrail siyasetinde ve İsrail’in Arap-İsrail çatışmasına ve Filistin sorununa yönelik politikasında çok ciddi dönüşümler yaratmış ve bugün dahi geçerliliğini koruyan sertlik yanlısı, tavizsiz ve tek taraflı yaklaşımların referans noktasını oluşturmuştur.--------------------Likud Party came to power in 1977, was seen as a turning point in the Israeli political history. The political, social and military transformations that caused in Israel's foreign policy and political culture labelled as "Second Israel". The main claim of the thesis is that the factors that created the party in the first ruling period of Likud (1977-1992) such as ideology, leader perception and voters profile, affected the Israeli foreign policy towards the Arab-Israeli conflict which led to the chronicization and deepening of the conflict. Neoclassical Realism is selected as the theory for the examination of these policies. Neoclassical Realism gives priority to the material capacity and power distribution elements in international relations, however, it emphasizes that factors such as leader perception, ideology, state-society relationship, strategic culture, and local institutions, which they considered as intervening variables, plays an important role in decision-making processes. The policies that Likud Party pursued during its government, which idea of Palestine belongs to Israel as a whole, security can be provided with military capacity, mistrust of negotiation and aggressive settlements activities, has led Israel Foreign Policy to the acquired harsh and strict ideological position regarding Arab-Israeli conflict. As a matter of fact, Likud Party has caused the conflict to deepen and led chronicity of problem as it turned all negotiation efforts down, the annexation of the Golan Heights, change the status of Jerusalem, the Iraq Osirak attack, the Lebanese occupation, the denial of Palestinians' national rights and policies that prioritize illegal settlements. In this respect, these main parameters of the foreign policy of the Likud Party are the main reference point of uncompromising, unilateral approaches, and hawkish approaches that dominated even today’s Israeli politics.
dc.format.extentVIII, 138 s.
dc.identifier103AAB76-8AD2-204B-9EBB-EE14671DD2A8
dc.identifier.urihttps://katalog.marmara.edu.tr/veriler/yordambt/cokluortam/A/D/D/E/E/5f69d6dba1f10.pdf
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11424/216188
dc.language.isotur
dc.publisherMarmara Üniversitesi Orta Doğu ve İslam Ülkeleri Araştırmaları Enstitüsü
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccess
dc.subjectMiddle East
dc.subjectPolitical science
dc.subjectHistory
dc.subjectOrta Doğu
dc.subjectSiyasal bilim
dc.subjectTarih
dc.subjectInternational relations
dc.subjectUluslararası ilişkiler
dc.subjectArab
dc.subjectIsraeli conflict
dc.subjectArap
dc.subjectİsrail çatışması
dc.titleNeoklasik realist teori bağlamında Likud Partisi’nin Arap – İsrail çatışmasına etkisi (1977-1992)
dc.typemasterThesis

Files

Collections

Tez Koleksiyonu