Alveoler distraksiyon osteogenezisinde farklı konsolidasyon sürelerinin karşılaştırılması ve bununimplant osseointegrasyonuna etkisinin incelenmesi
No Thumbnail Available
Date
2008
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü
Abstract
1.ÖZETALVEOLER DİSTRAKSİYON OSTEOGENEZİSİNDE FARKLI KONSOLİ-DASYON SÜRELERİNİN KARŞILAŞTIRILMASI VE BUNUN İMPLANT OSSEOİNTEGRASYONUNA ETKİSİNİN İNCELENMESİÇalışmada; mandibuler anterior bölgede ciddi kemik kaybı olan hastaların Alveolar Distraksiyon Osteogenezisiyle (ADO) rekonstrükte edilirken farklı konsoli-dasyon sürelerinin klinik, radyolojik ve histopatolojik olarak değerlendirilmesi ve farklı konsolidasyon sürelerinin implant osteointegrasyonu üzerindeki etkisi araştırıl-dı.Çalışmamız M.Ü Dişhekimliği Fakültesine başvuran hastalarda yapılmıştır. Senil atrofi ve kist-tümör cerrahisi sonrası mandibuler anterior bölgede oluşan vertikal defekte sahip toplam 18 hasta üzerinde yapıldı. Distraksiyon operasyonu sonrasında 1 haftalık latent dönem beklendikten sonra distraktör günde 1 kez 0,5 mm aktive edilerek 20 gün boyunca uzatma sağlandı. Hastalar 9’ar kişilik 2 alt gruba ayrıldı. Birinci grupta 5 haftalık konsolidasyon sonunda, 2. grupta ise 14 haftalık konsolidasyon sonunda distraktör çıkarıldığı seansta implant yapıldı. Bu operasyon sırasında histolojik değerlendirme için implant yuvası hazırlanırken kemik örneği alındı. Osteointegrasyon periyodu sonrasında protetik restorasyonlar tamamlanıp implantlara yük bindirildi. Latent dönem bitiminde, distraksiyon sonunda, konsolidasyon bitiminde, protez uygulamasının ardından, sonraki 6. ayda ve 12. ayda dijital OPTG’ler alınarak kaza-nılan vertikal kemik yüksekliği, relaps miktarı, relaps oranı ve marjinal kemik rezorbsiyonu değerlendirildi. Ayrıca başlangıç, 6. ay ve 12. ayda plak indeksi, gingival indeksi, kanama indeksi ve cep derinliği ölçülerek implant ve protetik resto-rasyonların başarısı değerlendirildi.Oniki aylık değerlendirme sonucunda her kontrol zamanında, distraksiyon son-rası kazanılan vertikal kemik yüksekliğinde meydana gelen relaps miktarında ve marjinal kemik kaybında 1. grupla 2. grup arasında istatistiksel olarak anlamlı bu-lunmadı. Histolojik inceleme sonucunda her iki grupta kemik formasyonunun oluş-tuğu görüldü. Bir yıllık takip sonucunda her iki grupta da implant başarısı % 94,4 olarak bulundu. Her iki grup arasında, plak, gingival ve kanama indeksi açısından farklı periyotlarda istatistiksel olarak anlamlılık bulunurken cep derinliği açısından istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadı. Özetle; alveolar defekt ogmentasyonunda kullanılan ADO’nde 5 haftalık kon-solidasyon periyodu sonunda yerleştirilen implantların, 14 haftalık periyod sonunda yerleştirilen implantlardan 1 yıllık takip sonucunda klinik ve radyolojik olarak farkılılık saptanmadı. Anahtar kelimeler: ADO (alveolar distraksiyon osteogenezis), implant, konsolidas-yon, osseointegrasyon, rejenerat kemik2. SUMMARY:COMPARISON OF DIFFERENT COONSOLIDATION PERIODS IN ALVEOLAR DİSTRACTION OSTEOGENESİS AND IT’S EFFECTS TO IMPLANT OSTEOINTEGRATION The aim of the study was to investigate the clinical, radiological and histopatological evaluation of different consolidation periods of ADO in patients with severe bone loss in mandibular anterior region. Additionally, implants placed following different consolidation periods were evaluated and compared at the end of 12th month control clinically and radiologicaly.Our study was conducted on patients referred to Faculty of Dentistry, Marmara University. ADO was used on 18 patients with vertical defects in mandibular anterior region occurred after cyst-tumor operation and atrophy. After the distraction operation, 1 week was given for soft tissue healing as latent period. Distractor was activated 0,5 mm/day for 20 days in all patients. In consolidation period, patients were divided into two subgroups (9 patients pereach). Five weeks was given in the first group for consolidation, while 14 weeks for the second group. Distractor devices were removed and dental implants were placed simultaneously at the end of these periods. During the implant placement, bone spacemen was obtained from implant bed for histological examination. After 2 months of osteointegration period prosthetic restorations were finished and loaded. Gained vertical bone height, relapse ratio and marginal bone resorption was evaluated on digital OPTGs obtained at the end of latent, activation periods, immediately after implant placement following consolidation period, after loading, in the following 6th and 12th months after loading. Additionally, success rate of implants and prosthetic upper structure evaluation was fulfilled via periodontal indexes, of plaque, gingival, bleeding and probing and radiological examinations measured at the beginning, at the 6th and 12th months.At the end of evaluation of 12 months, either relapse ratios of vertical bone heights or marginal bone loss of both groups did not show any statistically meaningful difference in all controls. Histological evaluation revealed presence of soft callus tissue in group 1, while more mature callus appearance was evident in group 2. Implant success rate on one year follow-up was 94, 4 % in both groups. Though some statistically meaningful differences were recorded for plaque, gingival and bleeding indexes between either groups, pocket depth measurements did not differ statisticaly. As a summary, we can conclude that there is no clinically and radiological difference between implants placed at the end of 5th and 14th week consolidation periods in ADO, used for augmentation of alveolar defects. Key words: ADO (alveolar distraction osteogenesis), consolidation, callus, implant, osseointegration
Description
Keywords
Ağız ve Diş Sağlığı, Hastalıklar, Ağız ve Diş Sağlığı