Safeguard measures in the WTO and the European Union: the problem of industry adjustment
No Thumbnail Available
Date
2005
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Marmara Üniversitesi Avrupa Topluluğu Enstitüsü
Abstract
Bu çalışma DTÖ' nün (Dünya Ticaret Örgütü) Korunma Önlemleri Anlaşması ve GATT'ın XIX. Maddesi çerçevesindeki ithalatta korunma önlemlerinin detaylı analizini yapmakta; bu önlemlerin AB ticaret politikasındaki yerini incelemekte; ve en önemlisi DTÖ Korunma Önlemleri Anlaşmasının ekonomik uyumu sağlama amacını vurgulamakta ve ithalatta korunma önlemleri ile yerel endüstrilerin uluslararası rekabete yapısal uyumu konuları arasındaki ilişkiyi ortaya koymaktadır.İthalatta korunma önlemleri geçici ticaret kısıtlamalarıdır (tarife, kota veya tarife kotalar gibi) ve ithalatlardaki ani bir yükselmenin direkt olarak rekabet eden yerel endüstriye ciddi zarar vermesi veya ciddi zarar verme tehdidi oluşturması durumunda ithalatı yavaşlatmak için tasarlanmışlardır. Ülkeler, rekabet koşullarındaki değişikliklere uyum sağlamaları için yerel endüstrilerine biraz zaman tanımak amacıyla, önceden tanımlanmış kurallar ve koşullara tabi olarak, bu önlemleri uygulayabilir ve geçici olarak ithalatları kısıtlayabilirler. Fakat, yerel endüstrilerini korumak için ülkeler, AB ve Türkiye de dahil olmak üzere, korunma önlemleri yerine anti-damping veya Gönüllü İhracat Kısıtlamaları (GİK) gibi daha korumacı enstrümanları tercih etmektedirler. DTÖ çatısı altında izin verilen ithalatta korunma önlemlerinin amacı ciddi zararı telafi etmek ve uyumu kolaylaştırmaktır ve bu önlemler ancak ciddi zararı engellemek veya telafi etmek ve uyumu kolaylaştırmak için gereken ölçüde uygulanabilirler. Yukarıda söylenenlere rağmen, ticaret kısıtlamaları yerel endüstrilerin uyum sorunlarına cevap verebilecek en iyi politika aracı değildir. En iyi politika serbest ticarettir ve eğer müdahale kaçınılmazsa o zaman hükümetler ithalatla rekabet etmeyi engelleyen problemi ithalatı kısıtlayarak değil uyum destek politikaları aracılığıyla kaynağında çözmelidirler.This study makes a detailed analysis of the safeguard measures under the WTO Agreement on Safeguards and the Article XIX of the GATT; examines the place of such measures in the trade policy of the EU; and most importantly stresses the economic adjustment objective of the WTO Agreement on Safeguards and presents the relationship between safeguard measures and structural adjustment of domestic industries to international competition.The safeguard measures are temporary trade restrictions (i.e. tariffs, quotas or tariff rate quotas) and they are designed to slow imports in case of a surge in imports that causes or threatens to cause serious injury to the directly competing domestic industry. So, countries could apply these measures, subject to certain rules and conditions, and restrict imports temporarily to provide some time to their domestic industries to adjust to changes in competition conditions. But instead of safeguards, countries, including the EU and Turkey, have preferred more protectionist instruments such as antidumping measures and VERs to protect their industries.Safeguard measures allowed under the WTO are aimed at remedying serious injury and facilitating adjustment and they could only be applied to the extent necessary to prevent or remedy serious injury and to facilitate adjustment. Notwithstanding the foregoing, trade restrictions are not always the best policy instruments to target the adjustment problems of domestic industries. The first-best policy is free trade and if intervention is unavoidable then the governments should solve the problem at its source through tailor-made adjustment assistance policies, not by restricting imports.
Description
Keywords
Avrupa Birliği